UPC gaat failliet, dat lijkt zo langzamerhand zeker: 11 miljard euro aan schulden en bezittingen van 8,5 miljard euro. Tegenwoordig durf ik dat makkelijk te schrijven. Zelfs UPC’s accountant
Athur Andersen zegt het. Dat hebben ze niet eens over
Enron gezegd...
Mijn waarde ex-collega-columnist Henk Slotboom schreef dat ergens in 200 ook. Vervolgens lag er een miljardenclaim van UPC op zijn deurmat. Daar schrik je van, hoe belachelijk deze claim ook was. Hij is van tafel gehaald, maar Slotboom heeft niets meer geschreven voor IEX.nl. Hopelijk heeft hij wel menig lezer beschermd voor een belegging in deze klucht…
Eigenlijk raar dat een monopolist failliet kan gaan. UPC is in staat met een minimum aan service een maximum aan kosten in rekening te brengen. Wilt u als klant u niet voor de slechte service betalen, dan draait UPC gewoon de knop om en kijkt u naar een zwart beeld op uw tv. Menig Amsterdamse kabelkijker kan dat bevestigen.
Gegokt en verloren
Een dergelijke monopoliepositie en de oneindige cashflow die dat oplevert, is voor een belegger goud waard. UPC heeft echter voor deze kabelaansluitingen ook goud betaald en daar ging het fout. Te veel financieringslasten en te weinig klanten die hun geld massaal bij UPC uitgaven aan telefoon, internet en andere diensten. De wilde cowboys uit Texas hebben gegokt en verloren. Met hen vele andere beleggers.
Op zich is het jammer dat UPC failliet is. Het is voor mij in de afgelopen jaren een prachtige bron van outperformance geweest. Hoe slechter UPC het deed, hoe slechter de performance van de concurrenten was, die deze aandelen wel in portefeuille hadden. Op het hoogtepunt, tijdens de invoeging van het aandeel in de AEX, was UPC een van de meest waardevolle bedrijven van Nederland.
UPC was goed voor maar liefst ruim 5% van de totale beurskapitalisatie in Nederland. Het was zelfs 50% groter dan Unilever. Een belegger die de Nederlandse markt volgde, had dus gemiddeld 5% van zijn portefeuille in dit aandeel zitten. Dat is jammer, want die 5% is nu verdampt. In de komende periode wordt het voor mij moeilijker mijn collega-beleggers te verslaan.
John Malone grijpt de macht
Wordt UPC nog gered? Waarschijnlijk wel, maar ik denk dat UPC-beleggers er weinig plezier aan beleven. Bij collega
NTL krijgen de obligatiehouders naar verwachting 95% van het bedrijf in ruil voor hun obligaties. Een dergelijke constructie komt er waarschijnlijk ook voor UPC. Als u van een gokje houdt, zou ik naar het casino gaan. Daar maakt u meer kans. Voor aandeelhouders blijft er een klein kruimeltje van de taart over.
De obligatiehouders zullen snel de macht grijpen. John Malone, een andere Amerikaanse cowboy heeft een flink gedeelte van de UPC-obligaties voor nog geen 15% van de nominale waarde opgekocht. Zoals u wellicht kunt raden, is hij reeds grootobligatiehouder bij NTL. Texas herbergt meerdere wilde cowboys die de financiële wereld onveilig maken.
Malone zal met een shoot-out een einde maken aan deze spaghettiwestern. Onder de slachtoffers zullen vele beleggers en UPC-klanten te vinden zijn. Tegen de tijd dat het ooit eens goed dreigt te gaan met UPC, wordt u voor een habbekrats uitgekocht.
Heb geduld!
Mijn advies: heb geduld, veel geduld en wacht op de schuldconversie die ergens in de loop van dit jaar plaatsvindt. Verkoop in de bescheiden ‘relief’-rally die dan begint en probeer van deze verliezen te leren…
Discussieer mee op het UPC Forum
Corne van Zeijl is hoofd Beleggingen bij Zurich, waar hij een beleggingsportefeuille beheert. Van Zeijl schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Op moment van publicatie had Van Zeijl privé geen positie in de genoemde aandelen, maar posities kunnen op elk moment veranderen. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Uw reactie is welkom op
vanzeijl@iex.nl.