Princeton-econoom Burt Malkiel is beroemd in investeringskringen om het suggereren dat geblinddoekte apen die darts gooien een portefeuille kunnen bouwen die net zo goed is als een portefeuille die wordt gekozen door deskundige geldmanagers.
Een recente academische studie suggereerde daarbij dat geblinddoekte apen het zelfs beter kunnen doen dan de gemiddelde institutionele belegger. De apen moeten dan echter de darts krijgen wanneer het tijd is om aandelen te verkopen, niet om te beslissen wat te kopen. Dat meldt Bloomberg.
4 miljoen transacties
De onderzoekers keken van 2000 tot 2016 naar meer dan 4 miljoen transacties in 783 portfolio's en ontdekten dat stockpickers vaardigheden toonden bij het kopen. De verkoop door deze institutionele beleggers kost echter 100 basispunten, of een volledig procentpunt van de jaarlijkse opbrengsten in vergelijking met een niet-vaardigheidsstrategie van het simpelweg verkopen van holdings in willekeurige volgorde.
Dat blijkt uit de studie Selling Fast and Buying Slow by onderzoekers van de Universiteit van Chicago, Carnegie Mellon University, MIT, en portfolio analytics firma Inalytics Ltd.
Geen emotionele binding
De studie concludeerde dat een van de waarschijnlijke redenen voor de discrepantie "asymmetrische toewijzing van cognitieve middelen" was, of simpel gezegd: investeerders besteden veel meer tijd aan het analyseren van wat te kopen dan van wat te verkopen.
Apen met darts hebben één groot voordeel ten opzichte van menselijke fondsmanagers als het gaat om verkopen. De dieren zouden niet emotioneel verbonden raken met de aandelen in hun portefeuille. Sommige professionele beleggers weten dat ze een dergelijke gedragsbias hebben en nemen stappen om dit te corrigeren. Hun methoden kunnen behoorlijk gecompliceerd zijn.
Bij Edgewood Management uit New York wordt een aandelenbelang van de oorspronkelijke portefeuillemanager weggenomen en aan een ander lid van het investeringscomité gegeven wanneer aan bepaalde criteria wordt voldaan, zoals twee achtereenvolgende kwartalen van tegenvallende winsten.
Niet zo goed in verkopen
Beslissingen om te verkopen worden in het algemeen niet goed bestudeerd, vooral door de investeerders zelf, zei Michael Ervolini, mede-oprichter en chief executive officer van Cabot Investment Technology, een bedrijf dat software maakt die aandelenportefeuilles analyseert.
Zijn bedrijf heeft bijna 3 biljoen dollar aan investeringen onderzocht en ontdekte dat een derde van de portefeuilles het zogenaamde begiftigingseffect vertoont, ofwel de neiging heeft om te lang vast te houden aan een winstaandeel nadat het niet meer goed presteert.
"Managers weten meer over, en zijn beter in, hun aankopen en weten minder over, en zijn niet zo goed in, hun verkopen", aldus Ervolini.
Niet te vaak verkopen
Een van de klanten van Ervolini is Polen Capital dat succes heeft gevonden door niet te vaak te verkopen. Het bedrijf heeft een groeifonds met een geconcentreerde portefeuille van slechts ongeveer 20 bedrijven. Het Polen Growth Fund van 2,8 miljard dollar heeft in de afgelopen vijf jaar 99% van vergelijkbare fondsen verslagen.
"Wat Cabot ons heeft verteld, is dat veel van onze outperformance in de eerste drie of vier jaar wordt behaald. Dus naarmate je een belang langer vasthoudt, vooral als het gaat om bedrijven die het goed hebben gedaan, dan moet je de investeringsbeslissingen steeds strenger opnieuw onder de loep nemen", aldus Daniel Davidowitz, co-managers van het Polen Growth Fund.
Meld u aan voor de Belegger.nl dagelijkse nieuwsbrief
en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op de beurs!