theo1 schreef op 23 mei 2017 14:44:
[...]
Precies, D66 is een partij van verwende yuppen die iets te veel gewend zijn hun zin te krijgen. Daarom is dat "voltooide leven" belangrijk voor ze: dat is één van de weinige dingen in het leven waar je niks over te zeggen hebt en dat zit ze dwars. Het D66 ideaal is natuurlijk op het moment dat je het wel welletjes vindt, een afscheidsborrel plannen met je familie en vrienden, de zelfmoordpil wegspoelen met een goede single malt, Mozart op de achtergrond en wegwezen. Maar zo werkt dat natuurlijk niet in de echte wereld. In de echte wereld is er altijd iets anders aan de hand. En niet iedereen is in die gezegende omstandigheden, maar dat interesseert de D66 yup natuurlijk niet.
In de echte wereld word je ziek. Of je krijgt ouderdomskwalen. Eerst lijkt het niet zo ernstig, maar het wordt langzaam steeds iets meer. Het is een sluipend proces zonder een precies moment waar het over een duidelijke drempel gaat. Je vindt niet op een ochtend een briefje op je hoofdkussen waarop staat dat je morgen dement wordt dus dat je vandaag je zelfmoordpil moet regelen. Je zakt langzaam weg. Eerst heb je het niet in de gaten. Als je aan het idee bent gewend, is het te laat. En heel veel mensen zeggen heel stoer dat ze dit en dat niet willen meemaken, maar als het eenmaal zover is, denken ze meestal toch anders.
Stel je alleen maar eens voor wat voor een misbruikmogelijkheden er zijn. Oma is oud. De kinderen wonen niet om de hoek en hebben eigenlijk niet meer zo'n zin om iedere twee weken een paar uur in de auto te zitten om weer naar dezelfde verhalen van oma te luisteren. Want oma maakt in dat bejaardentehuis (of haar eigen huisje) natuurlijk niks meer mee en zo veel heeft ze dus niet te melden. Voorzichtig laat iemand een hit vallen, misschien zelfs wel onbewust en onbedoeld. Oma gaat zitten piekeren: ze hebben alleen maar last van me. Het pilletje ligt al klaar op het nachtkastje.
Of een zoon zit financieel moeilijk. Schulden, zaak failliet, huis onder water. Weet ik veel. Er kan zoveel zijn. Oma heeft een mooi bedrag op de bank staan waar ze toch niks mee doet, maar de gemachtigde wil maar niet meewerken aan een schenking. Als oma alleen maar even het pilletje slikt, zijn alle problemen ineens opgelost.
Of iemand is gewoon oud en heeft zo de kwaaltjes die daar nu eenmaal bij horen. Iedereen heeft wel eens een slechte dag waarop je het even niet ziet zitten. Ik zou niet graag altijd die pil onder handbereik hebben.
Of je bent half dement. Je hebt nog wel geregeld heldere momenten, maar niet genoeg om beslissingsbekwaam te zijn. Voor je het weet gaat iemand anders voor je bepalen dat je leven wel voltooid is.
Voor mij persoonlijk is het leven iets dat me onverdiend is gegeven. Ik vind het ondankbaar om daar niet tot de laatste dag het beste van proberen te maken. Maar dat is misschien wel heel raar.
Waar die D66'ers misschien wel eens aan zouden moeten wennen, is dat niet iedereen het vanzelfsprekend met ze eens is. Om wat voor reden dan ook. Doet er niet toe of je dat "onzin" vindt of niet. Mensen hebben nu eenmaal zo hun opvattingen. En je kunt het nu eenmaal niet altijd op je eigen manier krijgen. Ik vind het wel pedagogisch dat er dingen zijn waar je gewoon helemaal niks over te zeggen hebt. En dat er dingen zijn die je niet kunt krijgen, hoe hard je ook wil. Dat besef houdt je een beetje met beide voeten op de grond.