Holle vaten klinken het hards, bodemvissers, paniekprikkers, de rand van de afgrond, iederéén is op dit moment de weg blijkbaar kwijt en is zoekende.
Uit pure wanhoop ben ik daarom gisteren maar met het spoor richting Amsterdam getrokken met een kaartje van het Kruidvat van amper 16 Euro, het waren mijn laatste centen.
Thuis had ik slechts een fles kraanwater meegenomen en had geen geld meer over voor een familiebezoek aan Artis of voor een wilde rit op de Wallen.
De reis verliep dit keer voorspoedig zonder enige vorm van vertraging.
Het is wel een aparte gewaarwording in de trein, niemand zegt meer iets tegen elkaar en ze staren allemaal de hele weg maar op de smartphone.
Er zat ook een meisje naast mij die dit ook ongeveer 10 minuten deed.
Vervolgens stopte ze hem in haar tas en pakte er direct een ander uit waarop ze precies hetzelfde deed, het ging de hele reis zo door.
Je hoort mensen kreunen, ze trekken rare gezichten als ze naar het apparaat staren, en maken vreemde bewegingen.
Eerst ben ik maar eens langs Beursplein 5 gelopen, man, man, man, wat was het heet, en als je dan naar de rode koersen op het bord kijkt raak je zelfs oververhit en loop je nog roder aan.
Ter verkoeling en om de tijd te doden ben ik maar wat winkels ingelopen waar de airco's voluit stonden te loeien en voor wat verkoeling zorgen.
Rond 7 uur ben ik het Bimhuis binnengelopen, er zouden die avond geheime beurstips gegeven worden door toonaangevende Nederlandse beursanalisten.
Nico I. stond mij al op te wachten bij de ingang en gaf mij direct al een tip om een verkoelend drankje in de bar te gaan nuttigen.
Het was een bijzondere avond waarbij vele Nederlandse aandelen de revue gepasseerd hebben.
Zo zie je dat de technische analisten zoals Royce Tostrams en Nico Bakker, eigenlijk hetzelfde doen, toch op een volledig andere wijze de markt benaderen en zo hun eigen visie en voorkeuren hebben.
Elke beursdeskundige had zo zijn eigen aandelen uitgezocht waar hij wel wat in zag of juist niet, en zelfs Nico mompelde nog een keer Arcelor Mittal en hij was overduidelijk niet blij met de huidige koers.
Ik vond het een prima avond, er werd werkelijk alleen maar over aandelen geluld en het was betreft tijd zeer strak geregisseerd.
Na afloop was het natuurlijk zuipen aan de bar, daarvoor was ik ook eigenlijk gekomen.
Helaas stond de druk flink op de ketel waardoor er in het begin alleen maar schuim uit kwam en de glazen mondjesmaat vol kwamen.
Ze hadden ook pinda's en een soort van bitterballen, helaas heb ik niet de mogelijkheid gehad om een meter bier weg te tikken, na een paar glazen was het al weer tijd om te gaan en niet de trein te missen.
Lopende naar het station hoorde ik plotseling een vreemd geluid achter mij en kort daarna werd ik gepasseerd door Erik Mauritz die zich in het pak verplaatste op een aftandse en rammelende fiets.
Ik dacht nog, je moet de ketting eens smeren en hem wat strakker stellen en moest eigenlijk wel lachen om dit tafereel.
Wel had hij de dynamo op het wiel gezet zodat hij al goed zichtbaar was in het schemer.
Op de terugreis in de trein overdenk je dan eens wat je zo gezien en gehoord hebt.
Ook analisten hebben het op dit moment volgens mij best wel moeilijk omdat ze het ook niet zeker meer weten.
En ik zeg dan maar, dit maakt beleggen juist zo leuk en er zijn altijd wel ergens kansen.
De economie groeit nog steeds, handelssancties, ik maak mij er niet zo druk over, bedrijven zoeken toch hun eigen weg, Trump zet nu de zaak op scherp, volledig terecht volgens mij, maar op den duur zal alles toch weer afgevlakt gaan worden.
Maar wees gerust, de volgende crisis komt er aan, wanneer, als ik het zo inschat over een jaar of 2.
Kijk maar naar het verleden en volg de golven.