CEO-wissel bij Deceuninck: een dubbelinterview
De Tijd voelde Francis Van Eeckhout, ex-CEO van de producent van pvc-profielen Deceuninck DECB -2,02% , en zijn opvolger Bruno Humblet aan de tand. Een onstuimige ondernemer versus een beredeneerde topmanager.
‘Ik heb geprobeerd ruzie te maken met Bruno, maar dat lukte niet’
JAN DE SCHAMPHELAERE TOM MICHIELSEN
Vandaag om 02:00
Het contrast in stijl tussen de onstuimige ondernemer Francis Van Eeckhout en de beredeneerde topmanager Bruno Humblet kan moeilijk groter zijn. Toch ruimt die eerste nu de baan voor de tweede als CEO van Deceuninck. ‘Het klikt. Een autorit naar Polen, met mayonaiseplekken op de zetel. Slechte wijn drinken in een truckershotel. Zo leer je elkaar wel kennen.’
‘Jullie, journalisten, zullen me missen, hè, met wat ik er soms uit smijt? Je zal het nu met een echte manager moeten doen.’ Wanneer Francis Van Eeckhout ons na een gesprek van 1,5 uur uitgeleide doet op het hoofdkwartier van Deceuninck in Hooglede, geeft hij blijk van een verrassend grote dosis zelfkennis.
De man die zes jaar geleden bijna een kwart van de beursgenoteerde producent van pvc-ramen en -deuren kocht en die tijdens zijn ‘tijdelijk’ CEO-schap wakkerschudde uit een diepe slaap zegt inderdaad graag vierkant zijn gedacht. Hij is ook de onstuimige ondernemer, met weinig geduld. Het moet vooruitgaan. Nog voor het gesprek halfweg is, spat het contrast tussen hem en Bruno Humblet, ex-topper van Bekaert en de nieuwe CEO van Deceuninck, ervan af.
Ik ben nog niet weg, hè. Ik zal me bezighouden met mijn twee speelgoedjes: pvc-recyclage en onze aluminiumactiviteiten.
FRANCIS VAN EECKHOUT
UITVOEREND VOORZITTER DECEUNINCK
Humblet straalt rustige vastheid uit, praat traag en beredeneerd, maar geeft ook aan dat hij zijn aandeelhouder durft tegen te spreken. Dat er duidelijk is afgesproken dat de aandeelhouder zich koest houdt om niet als een schoonmoeder over te komen blijkt als onze eerste vraag, gericht aan Van Eeckhout, ostentatief beantwoord wordt door Humblet.
In februari zei u: ‘Ik kan hier nog 15 jaar CEO zijn.’ Zes maanden later stelt u plots een nieuwe CEO aan. Wat is er gebeurd?
Bruno Humblet: ‘Eigenlijk was Francis op zoek naar een nieuwe financieel directeur. Toen hij me daarvoor contacteerde, zei ik dat ik alleen geïnteresseerd was in zijn functie, het CEO-schap. Ik ben uiteindelijk bestuurder geworden, en door nauw samen te werken is bij Francis de knop omgedraaid: plots zag hij het wel zitten om de kapitein op dit schip te vervangen.’
Wat heeft die klik precies veroorzaakt, meneer Van Eeckhout?
Francis Van Eeckhout: ‘De persoon Bruno. What you see is what you get. Zo zijn we beiden. En als de mayonaise pakt, kan je veel bereiken. Ondernemerschap is goed, maar iedereen heeft beperkingen. Bruno kan dingen die ik niet kan. Ik denk dat ik de voorbije zes jaar goed werk geleverd heb. Er is geïnvesteerd in nieuwe fabrieken in Turkije, de VS en Colombia en we hebben de recyclage van pvc-ramen op poten gezet. De schulden zijn afgebouwd en de brutobedrijfswinst (ebitda) is verdubbeld. Ook over dit jaar zullen de cijfers goed zijn. Nu is het bedrijf aanbeland op een punt dat het een andere aanpak nodig heeft.’
Humblet: ‘Zes jaar geleden had dit bedrijf een ondernemer nodig die hier de boel weer aanzwengelde. Dat is goed gelukt. Er is weer groei. Ik wil die betonneren en erop voortbouwen. Vanuit mijn ervaring bij grotere ondernemingen (Bekaert, Procter & Gamble, red.), denk en handel ik meer gestructureerd. Deceuninck is niet klein, maar ook niet groot. Voor de omzet die we hebben, zit het hier toch vrij complex in elkaar: we zijn aanwezig in veel regio’s, met verschillende marktposities en fabrieken. Daar wil ik meer structuur en standaardisering in brengen.’
Van Eeckhout: ‘Ik ga ook niet weg, hè. Ik ben nog uitvoerend CEO. Euh, sorry Bruno. Uitvoerend voorzitter. Ik moet nog wat wennen aan de nieuwe nomenclatuur. Ik zal me bezighouden met de uitbouw van twee kleinere activiteiten: de pvc-recyclage, en aluminiumramen in een joint venture die zo’n 40 miljoen omzet haalt. Dat zijn mijn twee speelgoedjes, waarbij mijn ondernemerschap goed van pas komt.’
De recyclage van pvc-ramen en -deuren past in de trend van circulariteit en duurzaamheid. Draait die fabriek al?
Humblet: ‘Pvc is heel moeilijk te recycleren. Wil je een product dat er goed uitziet, dan heb je heel zuiver recyclaat nodig. We hebben al ramen geleverd uit 100 procent gerecycleerd pvc op kleinere werven in België en Nederland. Maar als je dat op grote schaal wil, is er veel nodig.’
In de clash tussen ons beiden zal ik de buffer zijn voor de organisatie.
BRUNO HUMBLET
CEO DECEUNINCK
Van Eeckhout: ‘We maken in onze fabriek in Diksmuide 20.000 ton gerecycleerd pvc per jaar. Veel hangt af van het materiaal dat we binnenkrijgen. Er zit soms veel rommel tussen: een blok metaal, een paraplu... Maar het is de richting die we uit moeten. Niet alleen om de planeet, maar ook om onszelf te redden. We moeten minder afhankelijk worden van de prijzen van grondstoffen. Die zijn bijna verdubbeld. We rekenen die door, maar dat is niet overal gemakkelijk. Ik denk dat we binnen enkele jaren meer zullen recycleren dan we zelf verwerken. We worden een pvc-producent, ook voor anderen.’
Wat zijn de andere prioriteiten de komende jaren?
Humblet: ‘Groei in alle regio’s, ook in de winstmarges. Voorts liggen de uitdagingen overal anders. In de VS is de vraag zo hoog dat onze fabrieken niet kunnen volgen. Het ergste is dat we genoeg machines hebben, maar de mensen niet vinden om ze te bemannen. Dat heeft veel oorzaken. De regio rond Cincinnati, een stad in de staat Ohio, groeit sterk. Amazon en Kruger hebben er grote distributiecentra. Door covid zijn ook veel mensen uit de arbeidsmarkt gestapt. Wie moest thuisblijven of ziek was, kreeg een uitkering van 700 dollar per week. Dan gaat een Amerikaan niet meer werken. We hebben daar dit jaar 500 mensen aangeworven, maar er zijn er ook 450 vertrokken. Zo gaat het niet snel vooruit.’
‘We hebben de lonen met ruim 10 procent opgetrokken, maar ook dat lost niet alles op. Er zijn gewoon niet voldoende werkkrachten. Burger King is er nog maar drie dagen per week open omdat het geen mensen vindt. We zetten nu onze nieuwe fabriek in Colombia in om de Amerikaanse markt te bevoorraden. Dat zat al in de plannen, maar we versnellen dat wegens de arbeidskrapte in de VS.’
Turkije, waar Deceuninck twee fabrieken heeft, is allicht het grootste zorgenkind. Door de val van de lira, de hyperinflatie en de hoge grondstoffenprijzen die jullie in dollar moeten aankopen. Kopen de Turken uw dure ramen nog, nu de prijs van het brood er elke dag oploopt?
Van Eeckhout: ‘Zolang de economie daar redelijk blijft draaien, lukt het nog wel voor ons. We staan daar sterk met onze merken en kunnen de duurdere grondstoffen doorrekenen. De markt zal misschien wat krimpen, waardoor kleinere concurrenten met een zwakkere balans in de problemen raken. Wij kunnen daardoor meer marktaandeel pakken.’
We blijven ervan overtuigd dat de koers een goed marketingmedium is voor ons, zeker in Europa, waar we het moeten hebben van ons sterk merk.
FRANCIS VAN EECKHOUT