Heerlijk, het begint weer een beetje interessant te worden. Ons Hercje weer terug, waarschijnlijk eindelijk uit de luiers sinds hij weer een jaartje ouder is, flink veel fluctuaties in de koers, geweldig geouwehoer, radio stilte van de firma, etc. etc. Prima zo, bij Antonov is (vrijwel) alles is voorspelbaar, zo ook de ontwikkelingen van de laatste dagen en dat blijft dus gewoon leuk. Het is namelijk allemaal heel simpel en kan op wel honderd verschillende manieren verwoord worden. ----- Alles is designed tot in de perfectie, tien jaar lang bezig geweest, gebouwd, getrained, getest, getest, verbeterd, getest, gebouwd, getest, er kan niets meer mis gaan. Eindelijk is het zover. Tien, negen, acht......ignition, roarrrrrrr! daar gaat tie met vijf man, voor de eerste keer, naar de maan. Nee nog niet voor de eerste landing, nee dat niet, die komt pas later, behoorlijk veel later, maar wel, er heen, en weer terug. Er OMHEEN wel te verstaan. Ok het ruimteschip is succesvol weggeschoten, niemand hield het ooit voor mogelijk, de tranen van ontroering hebben gevloeid, de champagne fles is geleegd, en we hebben vijf dagen lang 24 per dag goed radiocontact, we liggen precies op de "swingaround" koers van de maan, er kan niets mis gaan. Dichter en dichterbij komt het moment van radiostilte, we leven er naar toe, dan in de conversatie met de aarde meer en meer storing, gekraak dat na 50 seconden overgaat in een luchtledige stilte..... Het is stil, het is stil, het is stil. We zien de stilte, we proeven de kou, we voelen de inktzwarte duisternis. Elke dag een leven, elk uur een jaar, elke seconde een dag. Vier levens lang duurt deze stilte. Tijd genoeg dus om na te denken, tijd genoeg om te twijfelen, tijd genoeg om de hoop op te geven, om te twijfelen, om te twijfelen, om te twijfelen. Duizend maal kijken we omhoog en zien de zilveren schijf vol belofte. Het is daar, het zit erachter, we weten het zeker, het zal plotklaps tevoorschijn komen en schitteren in het zonlicht, het zal, het zal, het zal, ..... @utrided