Er wordt hier heel veel (teveel) gespeculeerd naar mijn mening.
1. De nationalisatiewet verplicht expliciet tot een vergoeding van de waarde in het vrije handelsverkeer.
Deze tekst is richtlijn voor ondernemingskamer (heeft zij overgenomen in tussenvonnis) én de hoge Raad. Dat is een kostbare zeperd voor Dijsselbloem. Die gaat vertragen, want dat bespaart geld, en verlegt het risico bij vertragen met meer dan 4 jaar naar zijn opvolger. Hij heeft er dan geen last van en zijn opvolger kan zijn handen in onschuld wassen.
Waar kun je aan morrelen als Dijsselbloem zijnde?
1. het moment van waardebepaling. Dat staat nl. niet expliciet in de wet, maar logisch zou de waarde op moment van overname/nationalisatie zijn.
2. waarde in vrije verkeer, maar logisch is de beurswaarde (vrijer verkeer dan op de beurs bestaat niet)
3. 1+2 is de beurswaarde op vrijdag 31 jan 18:00 uur.
De toekomstige waarde staat niet in de wet genoemd en ook niet de boekwaarde of faillissementswaarde. Want wat is dat dan en hoe bepaal je dat zonder faillissement: de waarde met staatsgarantie ????, zonder staatsgarantie ???, de waarde met of zonder redding???. De waarde met spaargelden erbij, die zonder ?? En last but not least: er is dan geen vrij handelsverkeer meer. Neem je de waarde na 2 jaar doorgaande verliezen dan kun je net zo goed pleiten voor de waarde na 5 jaar en geslaagde redding. Dan is 1 het meest reëel en waarschijnlijk ook de bedoeling van de wet/wetgever. Memorie van toelichting is op dat punt denk ik ook heel belangrijk (Heeft iemand die tekst voor handen?
De stelling een waarde nul is alleen daarom niet houdbaar: ik denk dat er genoeg partijen waren die voor 0 euro SNS wel wilden overnemen. Alleen zij konden dat niet omdat de waarde in het vrije verkeer veel hoger lag: nl de beurskoers. De verzochte geldschieters mochten wel geldinjecties geven maar hadden dan verder geen invloed en wel risico.
Als een partij wel een overnamebod gedaan had van 0.01ct denk ik niet dat er enige aandeel of obligatie was aangeboden. Ook niet op 1 april en ook niet als Dijsselbloem niet had ingegrepen. De boekwaarde van SNS going concern was ook niet negatief immers ! Als niemand de stukken had aangeboden voor nul euro was de waarde in het vrije verkeer dus ook niet nul. Derhalve kan de waarde niet 0 geweest zijn.
en dan komen we terug bij de wetstekst: niet de boekwaarde, niet de geschatte waarde , niet de toekomstige waarde maar de waarde in het vrije handelsverkeer staat expliciet genoemd. De wetstekst was ook niet bedoeld om een bedrijf gratis in handen te krijgen maar was bedoeld als een middel om het bestuur te kunnen overnemen in eigendom.
Kort en goed: naar mijn mening heeft Dijselbloem door in cassatie te gaan vooral tijd gekocht en zijn eigen hachje proberen te beschermen. Als de Hoge Raad op basis van de wetstekst tot een soortgelijk oordeel komt dan de Ondernemingskamer dan dan ie altijd nog de Tweede én Eerste Kamer mede de schuld geven voor het goedkeuren van ondeugdelijk gebleken wetgeving. Waarna iedereen kan overgaan tot de orde van de dag en de wet gaat aanpassen.
Brussel staat hier verder helemaal buiten: het geld gaat niet naar SNS als staatssteun maar naar de onteigende bezitters als vergoeding voor de van hen afgepakte stukken, hetgeen ook naar Europees recht een verplichting is. Men pakt nl primair zeggenschap af maar geen kapitaal.