@fred
Of de staat op de nationalisatie gaat verliezen valt nog te bezien en is niet per se relevant.
Dijsselbloem cs hebben gekozen voor een nationalisatie op nul, omdat dat te prefereren zou zijn boven een faillissement. Dat laatste scenario (wat modaaltje terecht benaamd als de markt zijn werk laten doen) werd echter door Dijsselbloem negatief geacht, op basis van het C&W rapport (gemaakt in opdracht van de staat, aangevochten door SNS zelf en ietwat vreemd nog steeds onder embargo) of misschien ander kennis die de overheid wel, maar de markt niet ter beschikking had (zie de rol van de 'supercommissaris' en de uitkomsten van de onderzoekscommissie)
Een faillissement had zomaar een nul voor obligatiehouders kunnen geven, maar ook zo maar een positieve waarde. Maarat gaan we nooit weten, het enige wat we hoorden is dat 'de belastingbetaler er uiteindelijk geld aan zou gaan verdienen'.
Net zoals uw scenario 'krenten uit de pap' een uitkomst had kunnen zijn, of een andere transactie die de bank overeind had gehouden met minder dan 100% haircut voor de aandeel- en obligatiehouders.
De nationalisatie / confiscatie heeft een dogmatisch uitgangspunt van een van de betrokkenen (zeer wellicht politiek gemotiveerd) tot waarheid verklaard en dat is iets wat niet per se strookt met de definitie van een rechtstaat. En daar wordt terecht over geprocedeerd. Dat dit in de media wordt gezien als graaiende gokkers willen hun geld terug is een ander verhaal. Gelukkig trekt het recht zich als het goed is niets aan van polemiek en uiterlijk, maar zal deze kwestie op rechtsgrond getoetst worden. (en zie ook een ander reden voor de cassatie, vertraging tilt dit gevoelige dossier wellicht over een verkiezingscyclus heen....)