Al fietsend door de o zo mooie omgeving van ons dorp, met als doel dit gelag, fietste ik door het verkort(waar jong gepeupel zich in allerlei bochten prima vermaakten),langs de Voegenkerk.
Net toen ik er voorbij wilde fietsen, viel mij een notie op, gespijkerd aan de voordeur.
Terwijl ik afstapte om het eens nader te onderzoeken, dacht ik, hee, zijn dat niet de nieuwe stellingen van onze nieuw benoemde dominee.
Ja, terwijl ik op nader onderzoek uitging.
Zozo, al zes keer ondertekend, nou,nou.
Mijn fiets parkerend aan de overkant bij het prieel, bedacht ik me, het plein overstekend naar hier, wat te doen met het laatstvernomen nieuws.
Tja, een ieder mag zijn die hij/zij wil, maar heeft de realiteit het virtuele niet overgenomen, en is men daar van geschrokken.
Een ieder in zijn/ haar in zijn waarde laten, pppfffff.
Goedenavond Misty, en net toen ik "goedenavond vrienden"wilde zeggen, bedacht ik me.
Want stel nu dat ik dat zeg, en er komt een of ander figuur,die boos wordt,"wat nou goedenavond, ik heb net mijn vriendin betrapt met een doekje en een tissue", en die haalt een hakbijl uit zijn jas en begint om zich heen te maaien, nee, nee, ieder zijn waarde.
Terwijl ik een broodje rookwordt bestel en een biertje, kijk ik eens om me heen.
Hoewel het vol is, is er nauwelijks ruimte voor discussie danwel enige opwinding.
Ineens hoor ik iemand roepen,"mijn suiker is gezakt van 16.9 naar 14,2"!!!
Ik kijk eens naar de richting waar het vandaan komt, en zie een habitus de kruk vullen en een stuk bar.
Niemand schenkt er aandacht aan, want nouja, ieder zijn/haar eigenwaarde.
En het blijft verder stil, ieder in zijn/haar eigen ik.
Ik denk dat ik maar naar huis ga, niet dat ik dat hoef te zeggen want niemand zal er op reageren.
Net als ik me om wil draaien, bots ik tegen een man aan die net is binnengekomen.
De folders die hij bij zich heeft dwarrelen op de grond.
Ik sla er verder geen acht op, maar zie in een flits een reklame voor obesitas.
Ben weg, een ieder in zijn waarde latend, loop ik terug naar het prieel om weer op de fiets richting huis te vertoeven.
Al mijmerend denk ik, ik moet mijn gedachten eens op papier zetten.