Deze openlijke erkenning dat dezelfde banken die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van de financiële crisis, het Amerikaanse Congres in hun zak hebben -gedaan door één van de meest machtige leden van dit Congres- laat zien hoe extreem de interne corruptie in de Amerikaanse politieke top is.
Op letterlijk talloze manieren zijn banken en grote ondernemingen feitelijk de eigenaars van de Amerikaanse overheid. De belangenverstrengeling tussen werknemers van de overheid en de bankentop wordt steeds loucher. Eén van de vele voorbeelden: de nieuwe top-lobbyist van de megabank Goldman Sachs, Michael Pease, was recent nog werkzaam voor de Democratische afgevaardigde Barney Frank, de voorzitter van het Financiële Diensten Committee van het Huis van Afgevaardigden. Eerder werkte Frank ook al bij JP Morgan en Mercantile Bankshares.
Pease's voorganger bij Goldman Sachs, Mark Patterson, werd zelf benoemd tot stafchef van de huidige minister van Financiën, Tim Geithner, die op zijn beurt een voormalige protégé is van Goldman Sachs-topman Robert Rubin. Obama's minister Geithner is hierdoor feitelijk een volledige ondergeschikte van de bankenindustrie. Een hoge IMF-official, Desmond Lachman, merkte onlangs niet voor niets op, dat Goldman Sachs patent lijkt te hebben op topfuncties bij het Amerikaanse ministerie van Financiën.
Goldman Sachs is eveneens de belangrijkste financier van een andere senator, Evan Bayh, die al meer dan $ 4 miljoen van de bankengigant ontving. Bayh speelde een cruciale rol bij het blokkeren van door de banken gehate voorgestelde wetgeving, die het mogelijk zou maken dat rechters de hypotheekvoorwaardes van veel in problemen geraakte gezinnen zouden kunnen wijzigen, zodat deze in hun huizen zouden kunnen blijven wonen.
Het is niet verwonderlijk dat Goldman Sachs in april een 'veel groter dan verwachte' kwartaalwinst van $ 1,8 miljard meldde. De bank is praktisch volledig uitgekocht door de overheid, met geld van Amerikaanse belastingbetaler. En niemand doet nog enige moeite om dit verborgen te houden; de enige manier waarop ze dit nóg brutaler kunnen laten zien, is een gigantisch Goldman Sachs-logo op de koepel van Capitol Hill monteren, en ditzelfde logo tatoeëren op de voorhoofden van de leidinggevende leden van het Congres en hun aanverwante topofficials.
Natuurlijk wordt de Amerikaanse regering niet alleen bestuurd door Goldman Sachs, en zelfs niet door alleen maar de banken; de wetgeving op bijna ieder terrein wordt geschreven door lobbyisten, die hier geplaatst zijn door de grote bedrijven. De invoering van nieuwe, voor hen gunstige wetgeving wordt verzekerd door 'afgevaardigden', wiens zakken tot de rand toe gevuld zijn met geld, dat afkomstig is van diezelfde bedrijven.
Volgens politiek verslaggever, auteur en columnist Matt Taibbi lijdt de gewone Amerikaanse burger aan een onderhorigen-(lett. peasant=boeren)mentaliteit, omdat de enige demonstraties die er zijn geweest, gericht waren tegen de overheid, omdat deze de banken te hard en oneerlijk zou aanpakken:
'Het is altijd hetzelfde liedje: als door de excessen van de bedrijfsbelangen en hun politieke protégé's in Washington de gewone burgers gepakt en platzak worden achtergelaten, is het resultaat altijd... dat de burgers boos op elkáár worden, en niet op hun inhalige bazen... Daarom protesteert zélfs het publiek van Glenn Beck niet tegen de baronnen van Wall Street, terwijl zij toch degenen zijn geweest, door wie ze kompleet genaaid zijn...'
'De rijken zijn feitelijk nooit het doelwit. Dat is de klassieke '(onder-)horigen-mentaliteit': kruipen en buigen als de koets van de meester voorbijrijdt, om daarna alle woede te koelen op bijvoorbeeld de Joden, of welke minderheidsgroep dan ook... En u weet dat u óók een onderhorige bent, als u de mensen die u alles afpakken, nog steeds vereert. Wat uw meesters ook doen, u blijft hen trouw... Een goede onderhorige is loyaal, een simpele ziel, en zit vol met verkeerd gerichtte woede... op zoek naar een non-doelwit om te straffen.'
'Maar boos zijn op AIG, Citigroup, Goldman Sachs (of in onze contreien: ING, Fortis, ABN, etc.etc.), dat nooit! 'Dus' de échte schurken moeten wel degenen zijn, die zo tegen de banken tekeer gaan! Tenslotte hebben de bankiers hun miljardenbonussen toch verdiend? Als er ooit een schoolboekgeval moet worden genoemd van het 'horige' denken, is het van de worstelende Amerikaanse (en ook Europese, dus: Westerse) middenklasse, die totaal vermorzeld wordt in haar acceptatie en zelfs omhelzing van exorbitante, met belastinggeld betaalde bonussen aan miljonairs. Het is echt kompleet gestoord.'
Je zou denken dat het groot nieuws is, als het op één na machtigste lid van de Amerikaanse senaat openlijk toegeeft, dat het Congres in het 'bezit' is van de bankiers, die de financiële crisis hebben veroorzaakt, maar nog steeds bepalen wat het beleid van de regering moet zijn. Maar nee. De top van de media werkt namelijk voor precies dezelfde banken en bedrijven, die het meest profiteren van dit proces. Zogenaamd toonaangevende journalisten zijn integrale en rijkelijke beloonde leden van hetzelfde systeem, en kunnen én willen daarom de enorme corruptie niet aan de kaak stellen. In plaats daarvan nemen ze het juist voor hen op.
Het Congres wordt volledig gecontroleerd door een heel klein groepje bekrompen, oligarchische en uiterst corrupte belanghebbenden. Dat is zó overduidelijk en tegelijkertijd zó demonisch, dat zelfs Senator Durbins expliciete erkenning grotendeels genegeerd zal worden. Zelfs zijn extreme bekentenis, herhaalt op MSNBC, veroorzaakt nauwelijks ook maar één rimpeling.