katzenkop schreef op 28 augustus 2011 17:12:
[...]
Nu zal ik ook eens een boekje opendoen over zilver en goud, wat mijzelf betreft.
Ik had een -ongehuwd gebleven - tante (overleden in 2000 met 85 jaartjes) die in 1980 een behoorlijke klapper met goud en zilver gemaakt heeft. Zij had in de loop van de jaren 60 en 70 van haar salaris steeds weer (bij)gekocht en zag tot haar grote vreugde dat zowel goud als zilver aan het einde van haar werkzame leven enorm gestegen waren. Omdat ze begin 1980 met pensioen ging en daarom ook naar een andere omgeving wilde verhuizen verkocht ze alles op het hoogtepunt van de markt en kocht van de opbrengst een heel mooi huis op een schitterende plek, voor een spotprijsje omdat de mensen de enorm gestegen hypotheekrente niet meer konden opbrengen. Dubbel gemazzeld dus. Daar heeft ze dan nog 20 jaren gelukkig van haar pensioen geleefd.
Mijn ouders en de rest van de familie, die haar al die jaren voor (op z'n minst) excentriek versleten hadden omdat ze maar op één paard gewed had krabden zich behoorlijk achter de oren. Spaartegoeden waren in die tijd weliswaar ook niet voor de poes (de rente liep op naar ca. 10-12%), maar zoveel rendement als mijn tante hadden ze zeker niet gemaakt.
Toen dus de bubbel even later weer inzakte had mijn tante de buit binnen, en de rest van de familie begon onmiddelijk goud en zilver te kopen. Maar de volgende bubble bleef uit. Die hebben ze zelf niet meer meegemaakt in elk geval.
In de erfenissen van mijn familie zat dus nogal wat "dood geld" in de vorm van kilobroodjes zilver en gouden Krüger Rands. De lage koers scheelde natuurlijk een hoop successiebelasting, en uit pure balorigheid gebruikten wij die broodjes o.a. als presse-papier, meewarig het hoofd schuddend over zoveel onnozelheid. Ik had ook nog een zilverrekening geërfd met 10 kg er op die bij verkrijging 250 guldentjes(!) waard waren. Die heb ik eind 2007 maar eens opgedoekt omdat ze toen op op meer dan het dubbele stonden, ik meen op ca. 300 Euro. Helaas...
In 2009 heb ik dan de zilverbroodjes bij elkaar gezocht en afgestoft, de Rands uit het sigarendoosje gehaald en alles naar de bank gebracht. Ik heb er niets van verkocht maar ook niets bijgekocht. Ik beschouw het, samen met het tafelzilver, de zilveren guldens en rijksdaalders en de familiesieraden, als een soort ijzeren reserve voor écht slechte tijden. Voor eventueel meelezende aspirant-inbrekers: het zit allemaal bij de bank in een kluis.
Facit: Zo'n klapper als in 1980 (met dank aan de gebroeders Hunt) en nu 30 jaar later maak je hooguit ééns per generatie mee. Als je net in de prijzen valt kun je van geluk spreken, anders heb je gewoon pech gehad. Dan hebben je erfgenamen geluk, misschien.
Als je vanuit het hiernamaals naar de levenden kunt kijken zullen mijn ouders nu zeker tegen elkaar zeggen: "Zie je wel? Heeft het uiteindelijk toch nog wat opgeleverd". Maar als ik dan 30 jaar rente op rente reken van gemiddeld 5 % per jaar denk ik bij mezelf...
Tenzij wij het eind van de stijging nog niet gezien hebben, natuurlijk.
|\ ...../|
( * o *)
-=(~) =--