Royal Dutch Shell « Terug naar discussie overzicht

Uitstappen? Is het echt never sell Shell?

Arie Jan
0
quote:

Dividendbelegger schreef op 29 september 2021 19:34:

Shell heeft zijn beste dagen van 2021 volgens mij, een erg goed slot. Nu lijken de verkopers wat in paniek te raken de laatste 2 weken, want er is geen verkoopdruk. Heb vandaag 2x RD TL gezeten, 1e keer 15 cent gepakt, 2e met klein verlies en prompt na de sluiting komt er bijna 20 cent bij. Total dik in de min. Kxtaandeel. Maar switchen moet ik niét doen, want het komt goed.
als je switcht moet je het puur voor het dividend doen. En upstream heeft Shell meer potentieel rendement , toch?
Pandjesbaas
0
quote:

bp5ah schreef op 29 september 2021 18:42:

[...]
Cijfers waren veel slechter dan verwacht, er werd een afname verwacht van 6.152 mill barrels en er was een toename van ruim 4 mill.

Reden negeren was dit :

Oil Ignores U.S. Weekly Build to Focus on Goldman’s $90 Call
Maar na de API cijfers werd dat door de markt al lang niet meer verwacht. En ik zou een koerssprong omhoog van meer dan 60 ct niet 'negeren' noemen. Ook denk ik niet dat degene die dat schreef 100 oliehandelaren gevraagd heeft waarom ze nou meer dan $77.50 voor die olie wilde betalen, en dat de meesten dit als reden opgaven.
Arie Jan
0
quote:

1337n00b schreef op 29 september 2021 19:36:

Ook wel weer interessant, de #EIA komt uit, negatief nieuws eigenlijk, daarna schiet de olieprijs omhoog tot 78,64+, verklaringen achteraf gegeven en nu....77.98

Wat is er veranderd in de tussentijd? #marketmaking

grote jongens die voor en nabeurs handelen. ?
bp5ah
0
quote:

Pandjesbaas schreef op 29 september 2021 19:39:

[...]
Maar na de API cijfers werd dat door de markt al lang niet meer verwacht. En ik zou een koerssprong omhoog van meer dan 60 ct niet 'negeren' noemen.
Je snapt wat ik bedoel, als de cijfers volgende week idem zouden zijn aan deze week, dan komt de prijs er niet mee weg.
Marco1962
2
quote:

1337n00b schreef op 29 september 2021 19:10:

[...]

Ik heb vandaag zelf op top verkocht (pre US opening) en als je ff die insane opening van AEX vergeet, near low gekocht, en toch kost het me geld vandaag :)

Met kleine trades daarna schade aanzienlijk beperkt, maar als je puur op bovenstaande afgaat, zou ik toch een geweldig rendement moeten hebben...

ps dit is niet richting bp5ah, maar meer ter steun van eenieder op het forum, net als ik, die ook af en toe foute beslissingen neemt....

Het pakt nu eenmaal niet altijd uit zoals je wilt, you win some, you lose some....

Sneren is dan niet nodig denk ik @RK :)

Respect voor deze goede post.
Arie Jan
0
1337n00b
0
quote:

bp5ah schreef op 29 september 2021 19:38:

Vandaag wel weer ingekocht door Shell.

live.euronext.com/en/product/equities...
prima koers haha :)
18.77:)

joostbd
0
Nasdaq licht in de min en Dow en S&P in de plus. Lijkt op toch weer draai van tech/groei naar waarde. Als dit eindstand wordt met olie in de plus mooie voorsortering voor morgen
praha
0
Als de voorraad toeneemt dan is is de verwachting dat het doorverkocht kan worden, en misschien wel tegen 90 dollar of meer.
Ik puzzelde hier al over omdat de laatste weken sprake van van afnemende voorraden en eigenlijk zonder grote stijging olieprijs.
Succes met shell niet sell
Arie Jan
0
quote:

Pandjesbaas schreef op 29 september 2021 19:39:

[...]
Maar na de API cijfers werd dat door de markt al lang niet meer verwacht. En ik zou een koerssprong omhoog van meer dan 60 ct niet 'negeren' noemen. Ook denk ik niet dat degene die dat schreef 100 oliehandelaren gevraagd heeft waarom ze nou meer dan $77.50 voor die olie wilde betalen, en dat de meesten dit als reden opgaven.
kan je dat laatste nog ff uitleggen?
bp5ah
0
quote:

Arie Jan schreef op 29 september 2021 19:43:

[...]hoe kom je aan die info?
Op de link in 't bericht klikken.

Daar zijn d'er meerdere voor :

www.shell.com/investors/news-and-fili...

live.euronext.com/en/product/equities...
upsidedown
0
quote:

ChrisOfWallstreet schreef op 29 september 2021 19:00:

[...]

Idd, raar dat sommige partijen (wie het ook moge zijn) enorm risico willen lopen om erin te stappen, terwijl 3 a 4 weken niemand Shell moest hebben. Shell is een onvoorspelbaar aandeel.
Hey ouwe bodemvisser.
Hier een artikeltje uit de oude doos. Misschien vind je het dan een minder onvoorspelbaar aandeel.
De onderstaande tekst is van grote smurf himself:

Ben van Beurden, Chief Executive Officer (CEO), Royal Dutch Shell plc gaf maandagavond 19 maart 2018 de eerste Economie-lezing van Elsevier Weekblad in debatcentrum De Rode Hoed in Amsterdam. Onderstaand de tekst.

Dames en heren,

‘Non solus.’ Dit motto staat sinds het begin van de zeventiende eeuw op publicaties van uitgeverij Elsevier. ‘Niet alleen’. Het is een herinnering aan het feit dat we altijd op de schouders van onze voorgangers staan. Niet alleen voor de lezer, maar ook voor al die schrijvers die hun werk de afgelopen driehonderd jaar bij Elsevier hebben uitgegeven. Van Grotius tot Lipsius. Van Molière tot Multatuli. Van Stevin tot Schoo. Aan het werk van al deze giganten gaat de erkenning vooraf dat je het uiteindelijk niet alleen kan doen.

‘Non solus’ heeft voor mij echter nog twee andere betekenissen en daar wil ik het vandaag ook met u over hebben. Ten eerste is non solus de beste manier om met klimaatverandering en de energietransitie om te gaan. Want niemand kan de energieuitdagingen waar de wereld voor staat alleen oplossen. Geen overheid. Geen NGO. En zeker geen energiebedrijf.

We zullen het samen moeten doen. En er is nog een tweede, persoonlijke betekenis. Want ‘non solus’ had ook de samenvatting van mijn jeugd kunnen zijn. Ik ben geboren in de jaren vijftig in Roosendaal. Ik woonde daar totdat ik in de jaren zeventig ging studeren in Delft. Die omgeving was heel sociaal en met elkaar begaan. Families, vrienden, buren. Iedereen kende elkaar door en door. En iedereen hielp elkaar. Het was een omgeving waar iedereen bijsprong als er hulp nodig was, bijvoorbeeld bij ziekte, verhuizingen of verbouwingen.

Het was een hechte en informele omgeving waar we elkaar bezochten via de achterdeur die overigens nooit afgesloten was. De hulp van buren en familie ging automatisch en was vanzelfsprekend. Iedereen deed mee. Omdat je wist dat je zelf ook eens hulp nodig kon hebben. Toen ik klein was, leek het wel dat in ieder huis in onze straat een tante en oom woonden. En in de straat van mijn moeder was dat letterlijk het geval. De ‘non solus’ lag zogezegd op straat.

Thuis was ik natuurlijk ook niet alleen. We waren met z’n vieren. Mijn vader, mijn moeder, mijn zus en ik. Naast het kolenfornuis in de keuken hadden wij met het gezin één kolenkachel in het hele huis. Vooral aan dat fornuis had ik een hekel. Ten eerste omdat ik vaak de kolenkit moest vullen. Dat betekende regelmatige tochten naar het schuurtje achter in de tuin. Zeker in de winter was dit niet echt fijn. Ik voel de natte vrieskou nog langs mijn enkels omhoog trekken.

De tweede oorzaak van mijn kolenfornuishaat was ‘het washandje’. Daarmee wasten we ons naast het fornuis in de keuken. Nu ik erover nadenk had ik nog een grotere hekel aan dat washandje dan aan het fornuis. Want die lap koelde veel te snel af. Hoezeer ik ook mijn best deed om me zo snel mogelijk te wassen, uiteindelijk stond ik altijd te bibberen.

En toen, in de jaren zestig, veranderde ons leven. De kolen gingen en het gas kwam. Het was gedaan met de koude enkels. En er was een nog veel ingrijpendere verandering: we kregen een badkamer met een douche. Het washandje koelde nooit meer te snel af. De aansluiting op gas was voor mijn familie een grote vooruitgang. Dat was sowieso een thema in die tijd. Er leefden toen drie miljard mensen op aarde. En we zagen de opkomst van nieuwe technologie: in 1960 waren er in heel Nederland 34 computers. Vergelijk dat eens met nu, vijftig jaar later. Nu leven er 7,5 miljard mensen op aarde. En er zijn wereldwijd zo’n 55 miljoen computers verkocht. In de eerste drie maanden van dit jaar.

Hendrik65
0
upsidedown
0
Vervolg
Dit had niemand vijftig jaar geleden precies kunnen voorspellen. Evenmin weten we nu precies wat er over vijftig jaar gebeurt. Niemand kan de toekomst voorspellen. Maar we hebben wel een idee over de richting, over de grote lijnen. Ten eerste dat er over vijftig jaar meer mensen zijn. Veel meer. De VN schat dat er rond 2050 bijna tien miljard mensen op aarde zijn. Tegen het eind van de eeuw zouden het er volgens de VN meer dan elf miljard kunnen zijn. Dat zijn er vier miljard meer dan nu.

De grootste groei zien we in Afrika en Azië. En hier is nog een tweede groei aan de gang. De levensstandaard van miljoenen mensen is hier sinds de jaren zeventig spectaculair verhoogd. Want het lukt hier steeds meer mensen om door te dringen tot de middenklasse. Dit is een ongekende overwinning voor de welvaart in de wereld. Waar een gemiddeld persoon in China in de jaren zestig bijvoorbeeld zo’n 58 dollar per jaar had te besteden, is dat nu dik 8.000 dollar. Er staat een hele rij landen klaar om een soortgelijke ontwikkeling te ondergaan. Miljoenen mensen in de wereld klimmen op naar de middenklasse. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de mensen die nog aan deze klim moeten beginnen. Op dit moment hebben meer dan één miljard mensen op de wereld helemaal nog geen toegang tot energie.

Zoals u misschien begrijpt voel ik sympathie voor mensen die de kans krijgen het leven van zichzelf en hun kinderen te verbeteren. Maar de groei van de gemiddelde levensstandaard in de wereld gaat wel gepaard met meer energieverbruik. Veel meer energie. Dat is niet zo gek. Mensen betrekken hun eerste eigen huis. Ze schaffen een auto aan. Of hun eerste koelkast. Die toegang tot energie moet natuurlijk wel mogelijk zijn. Daarom investeert Shell bijvoorbeeld in manieren om energie beschikbaar te maken op plaatsen waar deze toegang beperkt is, zoals in India, Tanzania en Uganda.

Ter vergelijking: in de Verenigde Staten gebruiken mensen gemiddeld meer dan 300 gigajoule energie per jaar. Dat is een stuk meer dan de gemiddelde Nederlander, want hier gebruiken mensen 150 gigajoule per jaar. Maar een gemiddelde Keniaan gebruikt er 10. Dat is een flink verschil. De groei van de bevolking en de groei van de middenklasse in de wereld zorgt ervoor dat de totale vraag naar energie groeit. Volgens het Internationaal Energieagentschap is de vraag rond 2040 30% hoger dan nu. En aan het eind van de eeuw zou deze verdubbeld kunnen zijn. Aan deze vraag voldoen is een enorme opgave. Vooral omdat dit nog steeds maar de helft van het verhaal is. Ook hier geldt: non solus. Niet alleen.

Want er is nog een tweede opgave. Terwijl de wereld een manier moet vinden om aan een grotere energievraag te voldoen, moet tegelijkertijd de CO2-uitstoot omlaag om klimaatverandering tegen te gaan en de opwarming van de aarde te beperken tot onder 2 graden. Dit is geen eenvoudige opgave, daarover zijn we het snel eens. Maar er is zeker ook positief nieuws. Of zoals Frits van Egters in De Avonden zegt: ‘Het gaat slecht, maar verder gaat het goed.’ Onder meer door het Klimaatakkoord van Parijs en de daarop volgende beloftes die landen afzonderlijk hebben gedaan, zoals afgelopen jaar nog in Bonn tijdens de meest recente Klimaattop.
upsidedown
1
Vervolg
Het is veelzeggend dat de landen waar hier nogal eens met een opgetrokken wenkbrauw naar gekeken wordt, zich van hun positieve kant laten zien. Een grootuitstoter als China heeft serieuze klimaatambities en laat ook resultaten zien. Op dit moment rijdt bijvoorbeeld de helft van alle elektrische auto’s ter wereld in China rond. China produceert daarnaast een groot deel van de zonnepanelen en windturbines in de wereld. Dit laat een wat onderbelichte kant van de energietransitie zien. Shell ziet in de onzekere toekomst namelijk ook veel kansen. Hier zit een financiële kant aan.

Natuurlijk moet Shell aantrekkelijk zijn voor investeerders. Maar we kunnen op de lange termijn alleen geld blijven verdienen als we de soort energie leveren waar de samenleving om vraagt. We moeten relevante producten leveren. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat een bedrijf op de lange termijn niet kan overleven zonder waardering van de samenleving. En niet alleen omdat mensen anders je producten niet willen kopen, maar ook door personeelsbeleid. Shell is altijd op zoek naar toptalent. Maar wie wil er nou werken voor een bedrijf dat niet wordt gewaardeerd?

Gelukkig hoort Shell als werkgever al jaren bij de meest populaire werkgevers van Nederland… en dat moet zo blijven. Uiteindelijk wil ik graag dat mensen voelen dat wij een gezamenlijk doel hebben. Shell, de overheid, NGO’s, de samenleving: uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. Want de energietransitie raakt iedereen. Van een bouwvakker in Beijing tot een bakker in Budel. We gaan met z’n allen voor een wereld met schonere energie voor iedereen.

Ik ben ervan overtuigd dat gezamenlijk optrekken de beste manier is om resultaat te halen, maatschappelijk en financieel. En bij deze strategie van samenwerking hoort een open houding, naar de samenleving en onze investeerders. We laten zien wat we waard zijn en waar we voor staan. Dat doen we onder meer door intensief samen te werken. Zo is Shell in Nederland medeoprichter van de Transitiecoalitie, waarmee we de energietransitie in ons land hopen te versnellen.
upsidedown
0
Vervolg
In Nederland werken we ook samen met het kabinet. Met Erik Wiebes, de eerste Nederlandse minister voor Klimaat en Economie. Maar ook via het Klimaat- en Energieakkoord, waarmee het kabinet nadrukkelijk de samenwerking heeft gezocht met een groot aantal bedrijven en instellingen. Ook in Europa trekken we samen op met allerlei organisaties, onder andere als het gaat om door de overheid geleide mechanismen voor de beprijzing van CO2. Maar denk ook aan de Task Force for Climate-Related Financial Disclosures. The TCFD is een wereldwijd samenwerkingsverband, in het leven geroepen door Mark Carney, gouverneur van de Bank of England, en geleid door Michael Bloomberg, de voormalige burgemeester van New York.

De TCFD wil dat bedrijven meer informatie delen, zodat duidelijk wordt hoe goed zij zijn voorbereid op klimaatverandering. Zo voorkom je dat bedrijven risico’s wegmoffelen die met het klimaat te maken hebben. En daarmee voorkom je een financiële schok, zoals de bankencrisis in 2008. Als CEO van Shell juich ik dit initiatief toe. En inmiddels werken we als onderdeel van dit samenwerkingsverband aan manieren waarop bedrijven uit allerlei sectoren beter kunnen laten zien of ze klaar zijn voor de energietransitie. Samenwerking is dus cruciaal. Niemand kan het alleen. Non solus.

Als het goed is, twijfelt nu niemand meer dat de uitdaging waar de wereld voor staat enorm is. Maar voordat ik over oplossingen begin – dat is het vrolijke deel van dit verhaal – wil ik onze veronderstellingen nog wat verder uitdagen. Hiervoor moet ik eerst uitleggen hoe ik in dit vak ben terechtgekomen. Dat verhaal begint op het gymnasium in Roosendaal. Bij de nonnen van het Gertrudiscollege. Dat was destijds helemaal niet vanzelfsprekend.

Ten eerste omdat ik tot de allereerste lichting jongens op het Gertrudis behoorde. Dat was voor iedereen wennen. Ook voor de nonnen. Ten tweede was ik de eerste in mijn familie die mocht ‘doorleren’ zoals mijn moeder dat noemde. Mijn vader werkte als bankwerker in de Ligafabriek in Roosendaal. Jongens uit mijn familie leerden eigenlijk altijd met hun handen werken. Net als hun vaders. Maar mijn jeugd was in een tijd dat iedereen in de samenleving ambities mocht hebben. Ook een arbeiderszoon die goed kon leren. En dus mocht ik naar het gymnasium; of zoals het later heette: De scholengemeenschap. Mijn omgeving was niet onverdeeld enthousiast over deze beslissing. Sterker nog, sommige familieleden vonden het maar vreemd. Waarom zou je gaan ‘doorleren’ als je ook met een echt vak geld kon verdienen?
upsidedown
0
Vervolg
Na het gymnasium stond ik nogmaals voor deze keuze. Of ik nog verder wilde studeren. Ik wist stiekem al een tijd wat ik wilde. Als ik met de trein naar de Randstad reisde, zag ik vlak voor het Hollands Diep iets in mijn linkerooghoek blinken. Het waren de buizen van de chemische industrie bij Moerdijk die – letterlijk – schitterend boven alles uitstaken. De procesindustrie stond voor mij gelijk aan mystiek en moderniteit. De rijkdom van Nederland na de Tweede Wereldoorlog is immers mogelijk gemaakt door de petrochemie. Van oude moleculen nieuwe stoffen maken. Ik vond dit magie. Later kwam ik erachter dat het helemaal geen magie was. Het was chemie. En dat vond ik eigenlijk nog mooier.

Ik bedacht dat ik chemisch ingenieur zou worden. Ik ging studeren in Delft. De reactie liet zich voorspellen: ‘Waarom zou je gaan studeren, als je ook geld kunt gaan verdienen?’ Of nog sterker: ‘Al die studenten worden toch maar opgeleid voor de werkloosheid.’ Ik begreep het ook wel een beetje. Op je zestiende gaan werken was destijds in mijn familie heel normaal en doorstuderen op een universiteit was ook in de grote stad Roosendaal niet de norm. En het idee dat er ook een wereld buiten West Brabant lag, waar het misschien anders ging dan wij gewend waren, was bij ons in de buurt op z’n minst ongemakkelijk. Dus, ook toen had je al informatiebubbels, al werden ze in mijn jeugd vooral veroorzaakt door regionale grenzen.

Dit mechanisme zien we nu ook in debatten over de energietransitie. Want ons perspectief is misschien niet Roosendaals, maar wel Westers en af en toe uitgesproken Nederlands. En vanuit dit Nederlandse perspectief lijken probleem en oplossing voor de klimaatproblemen op dit moment best duidelijk.

Deze oplossing luidt ongeveer als volgt: over niet lang rijdt iedereen in schone auto’s en krijgen wij al onze energie van het zonnepaneel op ons dak of van een windmolenpark op zee. Dus als we maar zo snel mogelijk hernieuwbare energiebronnen omarmen, kunnen we per direct stoppen met het gebruik van olie, kolen en gas. Probleem opgelost, zou je zeggen. En als je nu hier naar buiten loopt in Amsterdam, zie je inderdaad steeds meer elektrische auto’s in het verkeer of aan een laadpaal langs de weg.
upsidedown
0
Vervolg
Om het aantal elektrische auto’s snel te vergroten zien we ook allerlei initiatieven, van de markt en overheden. En deze initiatieven werken. Volgens Bloomberg’s New Energy Finance Forecast heeft rond 2040 1 op de 3 auto’s op de wereld een stekker. Volgens de Boston Consultancy Group is tien jaar eerder, rond 2030, de helft van alle auto’s al (deels) elektrisch. Het zal hoe dan ook hard gaan.

Maar deze ontwikkeling verloopt niet overal en voor iedereen even snel. Zo kan iedereen zich voorstellen dat het commercieel personenvervoer snel overstapt op elektrisch rijden. Taxichauffeurs rijden bijvoorbeeld veel kilometers en verdienen daardoor de investering in een dure elektrische auto snel terug.

Maar stel je voor dat het omaatje waar tweedehandsautohandelaren het altijd over hebben, echt bestaat. Ze heeft het niet breed, maar ze komt rond. Ze gebruikt haar autootje alleen voor de wekelijkse boodschappen. Maar ze rijdt zo weinig dat ze de investering in een nieuwe elektrische auto er nooit uit haalt. De realiteit dicteert dat mensen dan minder snel geneigd zijn om zo’n investering te doen. Is dit leuk? Nee. Is dit hoe het werkt? Ik ben bang van wel.

Daarnaast verschilt de verspreiding van de elektrische auto per land en streek. Ook dit hangt sterk samen met de prijs van het voertuig, het aantal kilometer dat mensen met hun auto rijden, de staat van de infrastructuur en de kosten van elektriciteit in vergelijking met andere brandstoffen. Misschien heb ik het mis, maar ik geloof bijvoorbeeld niet dat de miljard mensen die op dit moment geen toegang hebben tot elektriciteit hun eerste stroom zullen gebruiken om hun Tesla op te laden.

Elektrische auto’s zijn dus zeker een deel van de oplossing in dichtbevolkte gebieden. Maar als de wereld een complete oplossing zoekt, is een breder perspectief noodzakelijk. Een perspectief dat rekening houdt met alle spelers en omstandigheden. Hetzelfde geldt voor hernieuwbare energiebronnen. In sommige landen waait het niet genoeg voor windmolens. In andere landen schijnt niet genoeg zon om afhankelijk te zijn van zonnepanelen.

Er zijn ook landen die het geld niet hebben voor een snelle, massale energieomslag. En in een klein aantal landen ontbreekt gewoon de politieke en maatschappelijke wil. Het punt is: niet iedereen in de wereld denkt of handelt zoals wij. Omstandigheden verschillen. Perspectieven verschillen.
upsidedown
0
Vervolg
Mijn jeugd in Roosendaal kan nogmaals als voorbeeld dienen. Mijn ouders hadden geen auto. Die hadden ze ook niet echt nodig. Familie en vrienden woonden in de buurt. En de Ligafabriek waar mijn vader werkte, lag op 5 minuten lopen. Dat vinden we nu een beetje raar, als iemand geen auto heeft. Of geen rijbewijs. Ik kan me goed herinneren dat het voor mijn generatie een soort race was. Op je zestiende zo snel mogelijk een brommer. Op je achttiende zo snel mogelijk een auto. Dan lag de wereld – of toch in ieder geval delen van Brabant en Zuid-Holland – aan je voeten.

Mijn zoon is nu 23. Hij heeft nu uiteindelijk besloten om zijn rijbewijs te gaan halen. Misschien staat hij in 2050 wel op een podium en zegt dan tegen de zaal: ‘Mijn ouders hadden zèlf een auto.’ En dat iedereen dan besmuikt moet lachen.

Het punt is: normen verschillen niet alleen qua plaats, maar ook in tijd. Toen ik tiener was, stond een eigen auto voor mij symbool voor onafhankelijkheid en vrijheid. Dat was achteraf gezien wat simpel gedacht. Er is meer nodig om vrij te zijn dan een vervoermiddel. Voor de tiener van nu is de elektrische auto een symbool voor een schonere toekomst. Dit is misschien ook wat te eenvoudig gedacht.



Er is meer nodig voor een schonere toekomst dan een groter aantal elektrische auto’s. Want elektriciteit is niet hetzelfde als energie. Deze zin is zo belangrijk dat ik ‘m herhaal… …elektriciteit is niet hetzelfde als energie. Van alle energie die we op dit moment in de wereld gebruiken, is nog geen twintig procent elektriciteit. Ongeveer een vijfde. Stel, je zet de vijf leden van de originele Rolling Stones op een rij.

Als dit vijftal het hele energiegebruik in de wereld representeert, zou alleen Keith Richards elektriciteit zijn. Van de vijf grootste Nederlanders ooit, zou alleen Erasmus elektriciteit zijn. Van alle Village People zou alleen de indiaan elektriciteit zijn. Dus als we de stroom voor alles in de wereld waar een stekker aanhangt op dit moment uit water, wind en de zon halen, is nog steeds een dikke tachtig procent van onze energievraag onbeantwoord gebleven. Daarom is het op dit moment onverstandig te roepen dat energiebedrijven geen gas of olie meer uit de grond zouden moeten halen. En dit blijft in de toekomst tot op zekere hoogte nodig.

Begrijp me niet verkeerd, de wereld gaat qua elektrificatie van het energiesysteem de goede kant op.
200.031 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 ... 6867 6868 6869 6870 6871 6872 6873 6874 6875 6876 6877 ... 9998 9999 10000 10001 10002 » | Laatste
Aantal posts per pagina:  20 50 100 | Omhoog ↑

Direct naar Forum

Detail

Vertraagd 24 apr 2024 17:38
Koers 34,015
Verschil +0,135 (+0,40%)
Hoog 34,230
Laag 33,955
Volume 5.309.503
Volume gemiddeld 7.597.398
Volume gisteren 5.322.034

EU stocks, real time, by Cboe Europe Ltd.; Other, Euronext & US stocks by NYSE & Cboe BZX Exchange, 15 min. delayed
#/^ Index indications calculated real time, zie disclaimer, streaming powered by: Infront