Nieuw jaar, nieuwe kansen voor Brunel. De weg naar boven is gevonden en er is een opvolger gevonden voor ceo Jan Arie van Barneveld – na zeventien jaar en zeker twee gewezen kroonprinsen. Grootaandeelhouder Jan Brand hoopt in september zeventig te worden. Zakenbankiers verdringen zich rond de Brunel-oprichter. Wanneer geeft hij de opdracht om zijn belang van 63% te verkopen?
Aan vrijers op de stoep van de detacheerder geen gebrek. Een hoge manager binnen Brunel zelf laat er, op voorwaarde van anonimiteit geen twijfel over bestaan: de afgelopen jaren is er meer dan eens interesse geweest van mogelijke kopers. Brunel was, zeker toen de olieprijs ver boven de $100 stond, niet alleen beurslieveling, maar ook een bedrijf dat volgens sommige analisten klaar was voor een overname.
Aan vrijers op de stoep van de detacheerder geen gebrek. Een hoge manager binnen Brunel zelf laat er, op voorwaarde van anonimiteit geen twijfel over bestaan: de afgelopen jaren is er meer dan eens interesse geweest van mogelijke kopers. Brunel was, zeker toen de olieprijs ver boven de $100 stond, niet alleen beurslieveling, maar ook een bedrijf dat volgens sommige analisten klaar was voor een overname.
De koers piekte boven de €25, maar grootaandeelhouder Jan Brand droomde van €32 per aandeel, een premie van 30%. In dat geval zou zijn aandelenpakket €1 miljard waard zijn. Maar dat was 2014.
In elk geval heeft Adecco de laatste jaren interesse in Brunel getoond. Vanuit het Nederlandse hoofdkantoor in Zaltbommel is minstens één brief naar Zürich gestuurd, naar de financieel topman van ’s werelds grootste uitzender, de Nederlander Hans Ploos van Amstel: die detacheerder, is dat niet iets voor ons? De Zwitsers hebben contact gezocht met Brunel, klinkt het op de Zuidas, maar een bron daar betwijfelt of het ooit meer is geweest dan ’belletje trekken’.
Brandstad
Kopjes koffie met landgenoot Randstad zijn er al meer dan dertig jaar. De anekdote over de geklapte onderhandelingen met Frits Goldschmeding, toen nog topman van dat bedrijf, doet nog steeds de ronde in uitzendersland. De deal zou zo goed als beklonken zijn geweest, toen de topman van Brunel een laatste voorstel op tafel legde: het nieuwe bedrijf, kon dat geen Brandstad gaan heten?
„Het was een grapje”, vertelt Brand vanaf zijn Zwitserse vakantieadres. „Ik werd naar de uitgang geëscorteerd. Het hoofdkantoor van Randstad was toen nog nieuw en onderweg van de negende verdieping naar de begane grond begaf de lift het. Toen heb ik drie kwartier vastgezeten met de persoonlijke secretaresse van Goldschmeding. Ik heb toen veel over Randstad geleerd, hoor.”
Anno 2018 lijkt een deal met de Diemense nummer twee van de uitzendmarkt onwaarschijnlijker dan ooit. Scheidend financieel topman Robert Jan van de Kraats heeft de boot altijd afgehouden, al was het maar omdat Randstad amper ervaring heeft in de olie- en gassector, Brunels belangrijkste markt.
Na de overname van Monster in 2016, een deal van een slordige $400 miljoen, beperkt Randstad zich tot kralen rijgen. De zogenoemde professionals-tak, het deel van Randstad dat met Brunel concurreert, kan „op termijn kleine of middelgrote overnames” plegen, zo heette het deze week bij de presentatie van Randstads jaarcijfers. De bewegingsruimte van Van de Kraats’ opvolger, de van Unilever afkomstige Henry Schirmer, lijkt dus bij voorbaat beperkt.
„Maar zodra Brunel in de verkoop gaat, zal Randstad zeker gaan rekenen”, zegt een zakenbankier in de cirkel rond Brand. Diezelfde bankier verbaast zich er over dat Brunel niet op de top van de markt verkocht is. „De vorige keer dat de markt op zijn top stond, dat was hét moment geweest”, zegt hij. Het aandeel Brunel heeft sinds 2014 een heftige rit achter de rug, een rit die naar beneden ging. Van de oude topkoers was gisteren, een week voor de presentatie van de cijfers over 2017, nog €15,62 over. Brands aandelenpakket is nog krap een half miljard euro waard.
Aan de prijs
En zelfs daarmee is Brunel behoorlijk aan de prijs: het fonds koerst momenteel op 32 keer de verwachte winst voor 2018. Dat is abnormaal hoog, zeker voor een bedrijf dat niets meer bezit dan kaartenbakken vol flexibel inzetbaar personeel: werknemers die op elk moment een vast contract bij hun opdrachtgever kunnen krijgen of kunnen overstappen naar een concurrerende detacheerder.
„Die hoge multiple staat een overname in de weg”, meent een bron die al sinds het begin van de eeuw bij Brunel betrokken is. Dat ziet een zakenbankier anders: „Bekijk het als een huis dat veel te duur te koop staat. Er zijn altijd mensen in dat huis geïnteresseerd, omdat het precies is wat ze altijd al zochten.”
„Er moet dit jaar iets in de uitzendbranche gebeuren”, meent een zakenbankier met contacten in de sector. In september wordt Jan Brand zeventig jaar. De twee jaar oudere Alex Mulder verkocht op die leeftijd zijn laatste aandelen USG People aan het Japanse Recruit. Hij stort zich tegenwoordig volledig op de jaarlijkse uitvoering van de Mattheüs Passie in een manege bij hem thuis in België, en op het voortdurende musicalsucces Soldaat van Oranje.
Brand klampt zich vast aan het bedrijf dat hij in 1975 zelf oprichtte. Dat is niet nieuw: in de begindagen van Brunel voerde de grootaandeelhouder naar eigen zeggen elk jaar een toneelstukje op om aan de militaire dienst te ontkomen. Ondernemen vond Brand veel leuker, en dus moest er elk jaar op de dag dat de inspecteur van defensie – aangekondigd – op bezoek kwam duidelijk worden gemaakt: Brunel kan niet zonder zijn oprichter.
„Hij kan ook niet zonder het bedrijf”, verduidelijkt de kennis in de bancaire wereld. „Maar hij moet oppassen dat de ouderdom hem niet inhaalt. Dan zou hij gedwongen worden om zijn belang te verkopen en bepaalt de koper de prijs.”
Volvo Ocean Race
Brunel zit in de ’stille periode’ en kan dus niet reageren. Brand: „We hebben net een nieuwe ceo, het gaat goed met het bedrijf. En we hebben daarom geen behoefte aan een externe partij die onze koers beïnvloedt. Heb je trouwens gezien dat de Brunel-boot (grotendeels door Brand gefinancierd, red.) op de tweede plaats ligt in de Volvo Ocean Race?”