Een reactie op de... Bekentenissen van een boerenzoon...
Na de Tweede Wereld Oorlog was Nederland een totaal vernield en verarmd land. Niet alleen de boeren, maar iedereen moest heel had werken om er weer bovenop te komen. Naar verhouding hadden de boeren het misschien nog iets beter dan de stadsbevolking, van alles was nog op de bon, dus lekker eten was er voor hen ook nog niet bij.
Amerika kwam ons land te hulp, via de Marshall hulp. En Amerika leek de bevolking het paradijs. De mannen allemaal een auto en de vrouwen nylon kousen.
Dat ideaal werd dus inderdaad na verloop van tijd bereikt.
En er volgde een grote technologische vernieuwing. Daarmee werd over de gehele linie in Nederland een verandering ingezet. Alle kleine bedrijvigheid, en vakbekwaamheid werd langzamerhand overtroefd door mechanisering en schaal vergroting.
Voor veel mensen was er nu geen plaats meer. Aangemoedigd door de regering vertrokken velen naar de nog lege landen. Een enorme emigratie kwam op gang.
Opgestaan plaats vergaan. De boeren die bleven kregen meer ruimte.
Niet alleen de boeren werden via geld in de gewenste richting gestuurd. Het sturen in de gewenste richting van de bevolking met geld werd ook elders ingezet.
Mensen moesten een huis kunnen kopen. Dat achtte de regering om verschillende redenen wenselijk, daarom werd dat via subsidie gemakkelijker gemaakt.
Het idee dat er zo anders met de boeren werd omgegaan dan met de stedelingen, of dat zij voorgetrokken werden, deel ik niet.
Er waren allerlei niet voorziene uitkomsten, die gunstig uitpakten voor sommigen.
Dat grond en huizen prijzen, de pan uit zouden rijzen, en dat sommigen dus een onvoorzien kapitaal in handen kregen, was mijns inziens niet in die mate voorzien. Dat een huis in een mensenleeftijd van nog geen 20.000 gulden naar een miljoen euro zou kunnen stijgen niet, en de grondprijzen en daarmee het kapitaal dat sommige boeren in de schoot geworpen kregen, ook niet.
Allebei hebben zij geprofiteerd van dezelfde verandering.