Bas,
Slechts in een kleine mate eens met jouw opvatting. In mijn hele lange leven heb ik mensen ontmoet die hard werken en sparen en mensen die, het zij hen van harte gegund, minder hard werkten en er goed van leefden. Dus zeg maar ronduit: Opmaakten, wat ze verdienden. En mij stoort het dan weer dat aan het eind van een lange rit, bijvoorbeeld werken tot NA je 67 ste levensjaar er mensen zijn die commentaar hebben terwijl ze zelf op hun 55-ste met brugpensioen gingen, nooit meer wat blijklusten of verdienden en gewoon heerlijk al hun inkomen opmaakten. Moet junnen, hoor, zeiden ze 100 maal. Je leeft maar één keer. Dus, Bas: jij vertelt in MIJN ogen maar een stuk van de waarheid.
Arend Jan,
Je vraagt: Zonder gekheid, ongelijkheid is naar mijn bescheiden mening meer een zaak van wel of niet beleggen, zeker op lange termijn, dan taxen. Wat vindt u?
Over dat onderwerp is uitvoerig, zeer geëmotioneerd, zeer gedetailleerd zwaar gediscussieerd in de KK van IEX. De draden heetten: Fiscale optimalisatie. In diverse vormen van titels.
Conclusie voor mij: Beleggingsresultaat moet je helemaal apart zien van fiscale optimalisatie. Beide bezigheden, beide werkzaamheden kunnen ( veel ) geld opbrengen en kunnen echt geheel los van elkaar gezien worden. Het is zoiets als goed maandsalaris verdienen en tegelijkertijd een beetje op de aanbiedingen in het koopkrantje letten.
Vermogensgroei hangt uiteraard af van beleggingsresultaat, maar zeker ook van de fiscale constructie. De recente "schandalen" omtrent al die constructies gepubliceerd in al die Leaks-affaires hebben dat onomstotelijk aangetoond. Als je verhuist naar een land ZONDER vermogensbelasting, scheelt je dat toch fortuinen per jaar, per maand, zelfs per dag. Mijn lezers weten dat.
Dus advies: In beide zaken je verdiepen kan veel opleveren en als je daar gen zin in hebt, geeft dat helemaal niets, maar moet men niet jaloers naar anderen kijken die wel gebruik maken van de kennis en kunde van fiscale juristen.
Peter