De louche advocaat, wiens client herhaaldelijk buiten de deur n--kte, liefst als 1 van zijn vele vrouwen nog lag uit te zweten van een bevalling van alweer een spruit wiens naam hem jarenlang ontschoot, was ooit burgemeester van New York ten tijde van de terroristenaanslag. Zijn huidige client wist deze nationale ramp om te buigen tot een winstje voor hem, door fondsen die bedoeld waren voor slachtoffers naar zijn eigen portemonneee te leiden. De man wist ook te melden dat hij islamieten had zien dansen in New Jersey, vanuit zijn appartement. Dat was een leugen.
Het uitbuiten van anderen was hem niet vreemd, zoals we later leerden stal hij ook filantropische giften van anderen, die hij doorsluisde naar zijn eigen rekening, de kindetjs met kanker konden creperen van hem betrof.
Een normaal mens had die giften kunnen aftrekken van de belastingen, maar aangezien de client decennnia lang de belasting (en dus de staat) voor miljarden oplichtte was dit voor hem geen alternatief. Stelen leek beter.