rationeel schreef op 3 december 2020 22:45:
Wie is Thierry Baudet? Dat is de vraag die een aantal aspirant Kamerleden zich, door Baudet (bewust?) in verwarring gebracht, schijnen te hebben afgevraagd tijdens het inmiddels beruchte etentje vrijdag 20 november in Tiel. Is hij wel wie we denken dat hij is? Of zit er misschien een onverwacht ‘zwart randje’ aan de leider van Forum voor Democratie?
Ik was niet bij dit etentje maar kan me goed voorstellen hoe het is gegaan. Baudet en ik kennen elkaar inmiddels al meer dan acht jaar. We hebben met anderen in 2012 samen het Burgerforum-EU opgericht. Dit Burgerforum-EU haalde vervolgens de 56.000 handtekeningen bij elkaar voor een ‘politiek burgerinitiatief’ en dwong de Tweede Kamer daarmee in debat te gaan over de stelling ‘Geen EU-bevoegdhedenoverdracht zonder referendum’. Daarna hebben we met anderen en met succes nog een burgerinitiatief de kamer in geloodst waarin werd gepleit voor het instellen van een parlementaire enquête over de introductie van de euro. Vervolgens gingen we in goed overleg ieder ons eigen weg. Baudet richtte zijn ‘denktank’, het Forum voor Democratie op en wij onze ‘doetank’, het Burgercomité-EU. Dit Burgercomité-EU was dé architect van het Oekraïnereferendum en we hebben voordat we hiermee van start gingen natuurlijk weer onze ‘oude vriend’ uitgenodigd om mee toe doen en dat deed hij graag. Tussendoor hebben we af en toe afgesproken, samen aan opiniestukken geschreven, overwinningen gevierd en was ik regelmatig bij bijeenkomsten in ‘het keldertje’ en op kasteel Sterkenburg. Kortom, ik ken Baudet vrij goed en onderschrijf volledig zijn politieke agenda die naar mijn mening gericht is tegen globalisme en waarmee hij strijdt voor het behoud van grenzen op allerlei terreinen, zowel letterlijk als figuurlijk. Vandaar ook dat Baudet’s proefschrift in het Engels vertaald is als ‘The significance of borders’.
Nu terug naar de hoofdvraag: wie is Baudet? Ik kan mij heel goed voorstellen hoe het is gegaan vrijdag 20 november. Baudet is boven alles een ‘vrije geest’. Een ‘vrije geest’, de naam zegt het al, is vrij en sluit zichzelf niet in een (politiek correcte) kerker op. Een vrije geest houdt ervan om te trollen, speelt met ironie, provoceert bewust en neemt af en toe, al denkend, bijvoorbeeld bewust een extreme of zelfs tegenovergestelde positie in om zo de grenzen van het denken te verkennen en uiteindelijk tot een robuust standpunt te kunnen komen. Vanzelfsprekend moet dit in beslotenheid en afzondering kunnen plaatsvinden. Vandaar dat in een vrije samenleving het zo belangrijk is dat er een onderscheid wordt gemaakt tussen een private en een publieke sfeer. En dat dit onderscheid wordt gerespecteerd. Enfin, Baudet legt het allemaal zelf goed uit in zijn vastgepinde tweet.
Dat is helaas voorwaar geen sinecure in een land waar niets boven het maaiveld mag uitsteken en zowel de politiek en media alles letterlijk nemen en niet meer lijken te weten wat satire is en geen onderscheid meer willen en kunnen maken tussen verschillende rollen – bijvoorbeeld als politicus, vriend, familielid – en tussen de publieke en private sfeer. Dan ontstaat er natuurlijk ‘ophef en gedoe’ als (bewust!) provocerende uitspraken in besloten sfeer gedaan en uit hun context gerukt door de media worden verspreid met bovendien, dat is de afgelopen week zonneklaar geworden, ook nog eens de expliciete bedoeling Baudet en zijn beweging zoveel mogelijk in een kwaad daglicht te stellen. Aan de bekende beschuldigingen, die werkelijk te krankzinnig voor woorden zijn, ga ik geen woorden vuil maken. Ik wijs de lezer er alleen maar op dat Baudet’s verloofde en dus ook eventueel toekomstig nageslacht Joods (zullen) zijn. Diegenen die bewust de reputatie en het karakter van een ander zo besmeuren, namelijk uitsluitend op basis van ‘horen zeggen’, uit de context getrokken niet-publieke citaten en associaties met ‘verdachte personen’ – niemand heeft tot nu toe nog maar één zin (!) ‘bewijs’ aangevoerd uit de tien boeken die Baudet heeft geschreven en dat is ontzettend veelzeggend – maken zich zélf schuldig aan fascistoïde praktijken.
Maar goed, terug naar het etentje. Baudet doet – misschien wel bewust om zijn aspirant Kamerleden te testen – een aantal provocerende uitspraken. Dat moét dus kunnen in een vrije samenleving, zeker in een besloten gemeenschap onder bondgenoten. Forum voor Democratie, daarin verschilt onze partij van alle andere partijen, ís immers een partij voor vrije geesten. Voor mensen die er juist niét ‘bij willen horen’. Voor mensen die hun mond niet laten snoeren door journalisten en die het liefst het ‘Overton-venster’ zover zouden doen laten krimpen dat er nauwelijks nog een straaltje licht beschikbaar blijft om onze hoognodige maatschappelijke discussies te voeren. Tijdens de trainingsdagen voor Kamerleden is deze boodschap er nota bene door Baudet zelf keer op keer ingeramd: je moét als Kamerlid voor Forum voor Democratie er vooral niét bij willen horen. En, dat was de tweede boodschap, je moét tegen de enorme druk van de door het partij- en mediakartel opgelegde publieke opiniehegemonie bestand zijn en altijd naar buiten toe de rijen gesloten houden. Tijdens dat etentje vielen een aantal aspirant Kamerleden helaas door de mand. Zij wilden er blijkbaar wél bijhoren en hielden de rijen niét gesloten. In de mediahetze die hierop volgden vielen er nog meer door de mand. Laten we daar blij mee zijn. We houden nu een partij over die opgeschoond is van diegenen die onvoldoende innerlijke drang hebben om een ‘vrije geest’ te zijn of de grote druk die daar in deze tijd helaas onvermijdelijk bij komt kijken niet aankunnen.
Diegene die in ieder geval al jaren de enorme druk bewezen wél aankan is Thierry Baudet. Dit is een uitzonderlijke prestatie waar ik grote bewondering voor heb. Dit soort mensen komen denk ik (helaas!) één keer in een generatie voorbij en daar moeten we héél zuinig op zijn. De mensen die nu zijn opgestapt zijn allemaal vervangbaar. Thierry Baudet is dat niet. Hij is op dit moment de enige met voldoende innerlijke kracht, overtuiging en ruggengraat om het partijkartel te breken en onze democratie, vrijheid en soevereiniteit te redden. Daar hebben we, in zijn eigen woorden, namelijk ‘een beest’ voor nodig.