Het debat passief versus actief woekert al jaren voort. Ik vind dergelijke discussies altijd goed omdat producten er uiteindelijk beter van worden en u daar als belegger van profiteert. De gemiddelde kosten van actief beheerde fondsen zijn 0,8% (drie tot vier keer) hoger dan de passief beheerde tegenhangers. De vraag is of dit verschil in prijs gerechtvaardigd is?
Een passief fonds volgt een index zonder deze te willen verslaan. Het rendement van index- of passieve producten komt puur uit koersontwikkeling en dividend. Groeit de index die de ETF volgt in een bepaalde periode met 8%, dan doet de ETF dat ook ongeveer.
Actieve fondsen proberen de markt wél te verslaan. Door middel van research probeert de fondsmanager de beste aandelen uit een bepaalde klasse te kiezen. Hij belooft u: 'wij zijn slimmer en beter dan de markt en leveren u meer rendement' en deze meeropbrengst wordt alpha genoemd. Voor u als belegger is slechts een vraag relevant: met welke vorm van beleggen behaal ik het meeste rendement met het minste risico? Het draait dus om harde feiten: kan de actieve fondsbeheerder consequent alpha voor u creëren of niet?
S&P versus active
In het verleden zijn tal van onderzoeken gepubliceerd waaruit steeds hetzelfde bleek: de markt is moeilijk te voorspellen en te timen. Over een periode van vijf jaar waren slechts 2 uit de 10 fondsmanager in staat de markt te verslaan. Niet best, maar hoe gaat dat nu?
Interessant in dit verband is SPIVA (S&P indices versus active). In dit doorlopende onderzoek vergelijkt Standard & Poor's de prestaties van 10.000 actieve fondsmanagers met de resultaten van de corresponderende S&P indices over periodes van 1, 3 en 5 jaar. S&P ververst de data halfjaarlijks en deze zijn dus redelijk actueel. Het onderzoek geeft daarom een reëel beeld van de van de stand van zaken.
De resultaten
Een selectie van de resultaten van SPIVA van 30 juni staan onder weergeven. SPIVA vergelijkt asset classes met Standard & Poor's indices. Ter illustratie: S&P vergelijkt Amerikaanse beleggingsfondsen met de S&P 500, terwijl het Europese fondsen vergelijkt zijn met de S&P Europe 350.
Blijven winnaars winnen?
Ongeveer één tot drie op de tien managers weet de index over een periode van vijf jaar te verslaan. Belangrijker is de vraag of de winnaars ook blijven winnen?
SPIVA kijkt naar welke van de best presterende fondsen na vijf jaar nog steeds tot de beste 10% horen en brengt hier verslag van uit in de SPIVA Persistency scorecard. De onderstaande grafiek toont (een selectie van) de resultaten, waarbij direct duidelijk wordt dat:
- Er nauwelijks fondsen zijn die 5 jaar consequent de markt verslaan
- Naarmate de tijd vordert er steeds minder fondsen zijn die de markt weten te verslaan.
Nuance, maar toch…
Enige nuance is hier op zijn plaats. Ten eerste betreft het hier een vergelijking tussen S&P indices en fondsen die een bepaalde (niet per se een S&P) index volgen.
Daarnaast is de The Persistency Scorecard alleen beschikbaar voor Amerikaanse Mutual Funds: een vergelijking over een langere periode van fondsen met een ander vestigingsland ontbreekt.
Ten derde lukt het relatief veel managers op de kortere termijn de markt te verslaan: weet u jaar na jaar de goed presterende fondsen te selecteren dan zou u toch spekkoper kunnen zijn. Wat overeind blijft staan is dat u over een normale beleggershorizon van 5 jaar beter de indices van de S&P had kunnen volgen.
Verkeerde beslissingen en hoge kosten
In het verleden is vaak onderzoek gedaan naar het verschil in rendementen tussen actief- en passief beheerde fondsen. De resultaten waren ongeveer hetzelfde en ook kwamen de onderzoekers met ongeveer dezelfde verklaringen voor hun bevindingen. Een fondsmanager kan goede maar ook verkeerde beslissingen nemen. Daarvoor zijn tal van verklaringen gevonden, vooral gerelateerd aan de efficiënte markttheorie en in het onderzoeksveld van Behavioral Economics, maar dat laten we nu buiten beschouwing.
Belangrijk is dat de kwaliteit (of het geluk) van de fondsmanager van doorslaggevend belang is. Dat is lastig, want consistentie in de prestaties op lange termijn ontbreekt nagenoeg volledig. Daarnaast spelen kosten een belangrijke rol. Actieve fondsen vragen doorgaans een twee tot vier keer hogere vergoeding en dat gaat ten koste van uw rendement. U zou dus actief naar actieve fondsen moeten zoeken en daarbij scherp op de in rekening gebrachte kosten moeten letten.
Heeft u daar geen tijd of zin in? Dan sluit ik me graag aan bij 's werelds grootste en meest succesvolle belegger Warren Buffett, die stelt dat de meeste mensen het best af zijn door hun geld in een ETF te stoppen. Als aanvulling daarop zou ik u adviseren een goede spreiding tussen obligaties, aandelen en vastgoed aan te brengen, dus met meerdere ETF's of een ETF die al die categorieën combineert. Ook verdient het aanbeveling periodiek te beleggen en periodiek te herwegen. Zo spreidt u alle risico's maximaal en heeft u de grootste kans uw beleggingsdoel te bereiken.
Martijn Rozemuller is managing director en oprichter van Think ETF's. Think ETF’s is de eerste Nederlandse aanbieder van Exchange Traded Funds (ETF’s) en een 60% dochter van BinckBank.
De informatie in deze column dient niet te worden opgevat als beleggingsadvies, beleggingsaanbeveling, aanbod of uitnodiging om effecten te kopen, te verkopen of anderszins te verhandelen.
Meld u aan voor de Belegger.nl dagelijkse nieuwsbrief
en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op de beurs!