Als we onze ambitieuze klimaatdoelstellingen willen halen, zal de wereldwijde olieconsumptie de komende decennia flink omlaag moeten. Welke landen de olie gaan leveren - en welke vooral niet - zal hun economie en kredietwaardigheid bepalen.
Vermogensbeheerder LGIM schetst een beeld van een wereld waarin de temperatuurstijging de 1,5 graden niet mag overschrijden. Welke olielanden kunnen floreren en welke zullen op andere paarden moeten gaan wedden?
Productieprijs bepalend
"Het lot van olielanden wordt bepaald door de productieprijs", schrijft vermogensbeheerder.
"Landen met hoge productiekosten zullen steeds meer buiten de boot vallen, terwijl degenen die tegen de laagste kosten kunnen leveren, het restje overnemen. Producenten met hoge kosten, zoals Libië, zijn kwetsbaar een bevinden zich in de gevarenzone. Saudi-Arabië kan goedkoper produceren en zit aan de 'veiligere' kant."
Twee scenario's
Met het Destination@Risk-model schetst LGIM twee scenario’s van klimaatopwarming.
- In het 'ruim-onder 2°C'-scenario, zijn er in 2050 nog zo’n 48,6 miljoen vaten olie per dag nodig
- In het '1,5°C'-scenario zijn er in 2050 nog maar 43,4 miljoen vaten olie per dag nodig (vergelijk dat met de huidige 100 miljoen per dag)
Om de winnaars en verliezers in die scenario’s vast te stellen, maakte LGIM een kostencurve met de gemiddelde kosten per vat voor een land.
Daarbij wordt gekeken naar de kosten voor CO2-uitstoot per vat. Leg deze curve naast metingen van olie-afhankelijkheid door de World Bank en het wordt duidelijk wiens voorraad het meest in het geding komt.
De CO2-kosten beïnvloeden de relatieve concurrentiepositie van een land – vooral van producenten met hoge kosten en uitstoot.
De concurrentiepositie van Nigeria wordt bijvoorbeeld aanzienlijk beter bij hogere CO2-kosten, terwijl de positie van zware olie uit Venezuela minder aantrekkelijk wordt naarmate CO2-prijzen stijgen.
Het behalen van de scenario's in 2030 kost, in CO2-kosten uitgedrukt, behoorlijk wat geld. Het ruim onder 2°C-scenario kost $28 dollar per ton, het 1,5°C-scenario kost $159 per ton. Om een idee te geven: de CO2-uitstoot per olievat varieert van 463 tot 668 kilogram.
Dit soort analyses kunnen natuurlijk nooit met iedere variabele rekening houden, erkent LGIM.
"Zo is Rusland een goed voorbeeld van hoe snel de omstandigheden voor een olieland kunnen veranderen. Maar wat het dit raamwerk wel duidelijk laat zien, is welke landen het in een 1,5°C-wereld goed zullen doen - en welke landen aanpassingen zullen moeten invoeren om het gat van de olie-inkomsten te dichten", aldus de vermogensbeheerder.
Lees meer: Zet Shell de zegetocht in 2023 voort?
Meld u aan voor de Belegger.nl dagelijkse nieuwsbrief
en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op de beurs!