JustRevisited schreef op 1 juli 2025 10:42:
[...]
Of ze zijn niet zo strategisch onderlegd.
Ondernemen is vaak ook een kwestie van geluk of pech. Geluk had TomTom toen alles precies qua timing samenviel: het vrijvallen van toegang tot satellieten voor commercieel gebruik, het feit dat tomtom al route software maakte, dat er in België al een kaartenmaker was, dat chips kleiner werden zodat je een compact kastje kon maken, etc.
En zo hebben ze ook een keer gehad dat precies alles tegen zat: dure aankoop TeleAtlas, Garmin dat ging tegenbieden, vlak daarna financiele crisis en banken die elke gelegenheid aangrepen om geld terug te krijgen om hun reserves aan te vullen (als je met 1 euro een convenant schendt mag je een emissie doen) enzovoort.
Hier komt ook de weerzin bij Goddijn vandaan om als bedrijf überhaupt schulden te hebben, ze hebben een netto kaspositie waar niks mee gebeurt. Terwijl schulden in principe ook goed zijn, indien je die gebruikt voor activiteiten waarmee je er een hoger rendement haalt dan je rente verplichtingen.
Zie daar ook de relatieve waarde van een goede strategie. Een goede strategie in slechte omstandigheden kan slecht uitpakken en een slechte strategie in goede omstandigheden kan briljant lijken, totdat er tegenwind komt.
De vraag bij TomTom is nu of ze gewoon steeds geen goede strategie hebben, of steeds pech, zo'n handelsoorlog met tarieven op staal en auto's en het inklappen van de EV markt, dat is ook niet het meest gunstige scenario waar je op hoopt. En die honderden miljarden investeringen in AI in Amerika, daar stelt Europa ook heel weinig tegenover. Dat maakt ons opnieuw afhankelijk van big tech, dat met sociale media ook al geen goede rol speelt (opkomend fascisme, etc)
De beste stuurlui staan aan wal, maar ik ben wel benieuwd hoe TT geleid zou worden als Goddijn zijn CEO rol overgeeft aan iemand die vervolgens ook de vrije hand heeft. Dat laatste zal ook lastig zijn: de founders als grootaandeelhouders blijven vinger in de pap houden bij elke stemming dus je bent wel afhankelijk van hun bereidheid om zich als klankbord op te stellen.