Toekomstbeeld schreef op 3 juni 2017 10:56:
[...]
Hoi Kogovus, je weet best dat jij de wijste man op dit forum bent. Ik blijf het herhalen :-)
Bij dit soort tenders zou je inderdaad een recht toe recht aan spel verwachtten.
Er zijn immers duidelijke afspraken over wat de twee partijen moesten indienen op de 4 grote deelgebieden (aankoopprijs/investeringen, milieuplannen, productieplannen, werkgelegenheid).
Op basis van wat ze hebben ingediend is er een 3 hoofdige commissie die een advies uitbrengt aan de eindverantwoordelijk minister. Dat advies uitbrengen vond vorige week vrijdag plaats, 26 mei. Hun unanieme keuze was gevallen op Arcelor & co.
Dat is geen besluit maar een advies. Een belangrijke stap in het proces en goed voor AM en we zagen vrijdag 26 mei gelijk de koers lekker oplopen. Maar nog geen besluit.
Wel liggen daarmee alle details op tafel. Tot toen wisten de biedende partijen niet van elkaar wat de andere had voorgesteld op de 4 genoemde gebieden.
Een eerlijk spel betekend dat de eindverantwoordelijke minister normaliter het advies vd commissie overneemt en per decreet ondertekend. Die minister weet ook dat hoe meer tijd tussen het advies en de ondertekening zit, er des te meer kans is dat er allerlei "krachten/partijen" hun invloed kunnen aanwenden omdat ze niet blij zijn met het advies. De minister weet ook dat die krachten hem ook redenen kunnen geven om toch af te wijken van het advies. Dat geeft hem een (bewust gecreëerde) machtspositie. Hij kan immers nog alle kanten op met zijn besluit.
Zonder tussenkomst/beïnvloeding vd "krachten (vakbonden/werknemers, de burgemeesters vd locaties en milieupartijen) zou een afwijkend besluit tov het advies vd commissie vreemd zijn en niet verklaarbaar.
Intussen weet de "verliezende" partij dat de race pas echt over is als de minister het decreet getekend heeft. In een eerlijk spel laat de minister die partij niet meer binnen. Maar dat heeft hij maandag al wel gedaan en de partij heeft 600 miljoen extra op de tafel gegooid. Daarmee was het eerlijke spel feitelijk al afgelopen.
En misschien was het spel zo van te voren al bedacht. Als dat zo is dan had de commissie
altijd de partij gekozen die het meeste bood.......wetende dat daarmee alle details naar buiten komen en de tegenpartij dan vast nog wel een extra poging zou gaan doen.
De eindverantwoordelijke minister kan immers altijd wel een lulverhaal verzinnen waarom af te wijken vh advies vd commissie. Het advies vd commissie is immers slechts een advies, niet bindend. De minister kan de input vd vakbonden, burgemeesters, milieugroepen dan prima gebruiken om toch af te wijken vh advies vd commissie.