Een sprookje voor degenen die zich vervelen.
De wolf en de zeven geitjes
Der ware zeve geitjes en op een dag most de oude geit naar het kafee om d'r goud te verpatsen en toen zee ze tegen de geitjes: "Jongens, mama mot even weg; geen rottigheid uithalen en as de wolf soms komp, seg dan as dat 'ie kapot ken valle.
Nie ope doen anders ben je de segaar.
Net doen as of je neus bloeit". "Hartstike krent", zeje de geitjes. "
Voor z'n ruige", zee de ouwe, de mazzel".
Toen de ouwe geit weg was, ginge de geitjes spelletjes doen en alles was kits, totdat er op de deur wier geramd. "
Ah, daar hebbie het gedonder", zeje de geitjes. "
Wat motje", vroeg d'r een. "
Maak de deur is ope, knapie", zee de wolf, die buiten sting en de boel wilde vernaggelen. "
Je zuster", zeje de geitjes, die hoorden dat ie de wolf was. "
We kijke wel link uit, hufter.
Lazer op".
Affijn, de wolf drukte z'n porum, want ie voelde wel, dat die geite in de smieze hadde, dat het een vuil bakkie was.
Effe later kwam ie terug en zee met een frouwestem, dat ze de deur ope moste doen, want de tent zat nog steeds op slot.
De geitjes dachte, dat alles jofel was, maar eentje waster zo link om de wolf te vrage se poot te late zien.
De wolf snapte wel dattie fout liep astie s'n poot liet zien en drukte z'n snor maar weer.
Nou most ie wat anders versinnen en hij douwde s'n poot in het meel om te late schijne oftie wit was.
Toen de geitjes weer vroege om se poot te late sien, dachte ze dat alles jofel was en zeje: "
Goeie soep, jongens, ope de tent".
De wolf kwam binnen en zee: "
Nou heb ik hullie an je staart".
De geitjes schrokken zich het apelazerus.
De wolf sloeg ze lens en vrat ze op.
Alleen het zevende geitje was zo link om in de klok te duike en bleef daar sitte tot de wolf weer pleite ging.
Affijn, 's aves kwam de ouwe geit zwaar in de lorum thuis en het kleine geitje vertelde dat die rotwolf de andere zes geitjes in se melis het gedouwt.
" Zo'n stuk schorum", zee de ouwe geit, die meteen swaar de schurft in had.
" Die rot- geintjes zal ik 'm effe aflere".
De ouwe nam een eind hout en ging met het geitje naar het hol van de wolf, die met z'n volle pens voor pampus in een hoek lag te snurken.
"Heb je me kindere opgevrete, loeder?", schreeuwde de ouwe.
De wolf, wier wakker en schrok z'n eige rot.
"Ben jij belazerd", zee die gauw, " Ik heb geen poot buiten de deur geset". "
Hij liegt dat ie barst", riep et geitje, "Ik heb et sellef gesien".
De ouwe geit sprong naar de wolf toe en sloeg em met een dreun se harses in.
De wolf lag meteen kassie zes en was in 'n mum van tijd de pijp uit.
De ouwe nam een nijf en snee de pens van de wolf ope.
De zes geitjes spronge d'r uit en songe: "Daar benne we weer".
Jullie kenne van geluk spreke", zee de ouwe, "was je bijna de pineut geweest.
Altijd bloedlink met die jonge beeste". Affijn om kort te wese, se douwde de bast van de wolf vol met keie en laserde hem in een put.
EN DE GEITJES LEEFDE NOG LANG EN GELUKKIG.