Wat hebben we gisteren van Janet Yellen geleerd? Dat centraal bankiers altijd wel een reden vinden om de geldkraan nog wat langer op te houden.
Het doet een beetje denken aan die strip van Nero: 'Daris doet het'.
Het woord 'patient' laten vallen had het potentieel om voor heel wat (negatieve) turbulentie te zorgen. Het is al bijna tien jaar geleden dat de Amerikaanse rente nog eens werd verhoogd. En in die tijd zijn de investeerders gewoon, sommigen zullen zeggen verslaafd, geworden aan de liquiditeiten die op allerlei conventionele en meer creatieve manieren in het systeem worden gebracht. En alles wat nog maar een beetje in de richting zou kunnen wijzen dat de geldkraan een klein beetje meer dicht zou gaan is genoeg om de stieren te laten verbleken van angst.Waarom kregen we dan meteen na het uitkomen van het perscommuniqué en de persconferentie van mevrouw Yellen een stevige stijging van de Amerikaanse aandelen, een daling van de rente en een nog spectaculairdere daling van de USD? (Tussen haakjes allemaal bewegingen waar de Fed op uit was).
Het simpele antwoord is dat de commentaren in het geschreven en vooral het gesproken woord meer dan voldoende waren om dat ene woordje te compenseren. Volgens de Federal Reserve is de Amerikaanse economie het afgelopen kwartaal wat vertraagd. Dat hebben we ook al wel kunnen vaststellen en de (te) sterke dollar is daar zeker niet vreemd aan.
Wat we hier nu van leren is dat de centrale banken altijd wel een reden schijnen te vinden om de geldkraan net iets langer open te houden
Maar dat de voorzitter van de Fed aangeeft dat ook te hebben gezien, stelt de investeerder klaarblijkelijk meer gerust dan wat ze met hun eigen ogen kunnen aanschouwen. Belangrijk is dat dit maakt dat een eerste renteverhoging mogelijk in de toekomst wordt verschoven.
Dit is typische 'Fed Talk'. Er is minder geduld maar ondertussen is het mogelijk dat de renteverhoging later komt omwille van een iets zwakkere economie. Wat in dit opzicht interessant was om te horen, en wat het koopvuur zeker nog aanwakkerde, was dat de Amerikaanse centrale bank nog niet helemaal tevreden lijkt met de gang van zaken op de arbeidsmarkt, die volgens de eigen maatstaven van de Fed toch zo ongeveer tegen 'volledige tewerkstelling' moet zitten. Dat er zou gepoogd worden om de aandacht wat weg te sturen van de arbeidsmarkt die sterk is, naar de inflatie die nog geen probleem vormt, om tijd te winnen, was een gegeven. Maar zeggen dat de arbeidsmarkt misschien ook niet zo sterk is,is, welnu 'duifachtig'.
We weten nu dat de rente niet in april naar omhoog gaat, maar daarna ligt alles open. De Fed is heel erg 'data-afhankelijk' geworden. Ze zullen samen met ons alle economische cijfers bekijken en dan beslissen wanneer de tijd rijp is.
Slecht nieuws is goed nieuwsWe tasten dus in het duister, maar markten snoepen van die duisternis. Vooral omdat ieder slecht economisch cijfer nu weer fantastisch nieuws is voor de aandelenmarkten. Of nog anders gezegd, in Europa willen we sterke economische cijfers om te kunnen blijven geloven in het herstel, tegen een achtergrond van een ECB die toch al heeft beloofd om tot ten minste september 2016, iedere maand trouw 60 miljard euro in het systeem te pompen.
In de Verenigde Staten willen we liever slechte cijfers omdat het het renteverhogingsspook op een afstand houdt. En het 'toeval' wil dat we dit nu net vaker wel dan niet zien gebeuren. Misschien zit de sterke dollar daar wel voor iets tussen…
Wat we hier nu van leren, voor zover dat dit nog nodig was is dat de financiële markten momenteel bijna volledig worden gestuurd door de centrale banken. En dat die centrale banken altijd wel een reden schijnen te vinden om de geldkraan nog weer net iets langer open te houden, zelfs in een economie die recent zo sterk is (was?) als die van de Verenigde Staten. Twee vragen dringen zich hier op. De iets langere termijn (filosofische) vraag :”Wat gaat de Fed doen als de Amerikaanse economie echt zou vertragen voordat de rente is verhoogd? Opnieuw beginnen te QE’en? En meer onmiddellijk: “Hoe zullen de Europese aandelenmarkten de komende dagen en weken omgaan met de combinatie van een sterke Amerikaanse aandelenmarkt en een zwakkere USD ?