De Federal Reserve is niet te benijden. Enerzijds moet zij de inflatie bestrijden met renteverhogingen en kwantitatieve verkrapping (QT), anders moet de Amerikaanse arbeidsmarkt niet te veel te lijden krijgen van dat beleid.
De centrale bank is inmiddels ook bezig zijn balans met staats- en hypotheekobligaties af te bouwen. Per saldo betekent dat minder liquiditeit in de markten. En minder liquiditeit is nooit goed voor de economie en de beurzen. De Fed heeft aangegeven de inflatie ten koste van veel te willen bestrijden. Een eventuele recessie wordt op de koop toegenomen.
Beleggers nemen milde recessie voor lief
De rentecurve, de driemaands rente is nu hoger dan de tienjaars rente, lijkt een recessie in te prijzen. De koopkrachtdaling van de consument zou uiteindelijk tot afnemende uitgaven moeten leiden. Beleggers lijken een milde recessie voor lief te nemen en gaan ervan uit dat de Fed een zware recessie ook niet bovenaan het wensenlijstje zal hebben staan.
Mocht een grotere economische terugval dreigen, dan zal de centrale bank eerder geneigd zijn minder hard op de monetaire rem te trappen, al heeft Powell in de toelichting op het meest recente rentebesluit aangegeven hier nog niets concreets over te kunnen zeggen.
Economie volledig ingesteld op lage rente
Het snelle tempo waarmee de rente nu verhoogd wordt, brengt nog een ander gevaar met zich mee. In een economie die al jarenlang in de ban was van TINA zou de in korte tijd sterk gestegen rente tot ongelukken kunnen leiden. De rente is jarenlang historisch laag geweest en er is een economie ontstaan die zich daar volledig op in heeft gesteld. In hoeverre kan een zwaar met schulden beladen economie een serie renteverhogingen zoals deze aan? De Verenigde Staten hebben zich decennialang fors in de schulden kunnen steken omdat de rentelast als gevolg van de continu dalende rente gelijk bleef. Dat is nu anders.
Wanneer de grootste koper van staatsobligaties, de Fed, wegvalt en steeds minder beleggers deze leningen willen kopen ontstaat er een probleem. Ook buitenlandse centrale banken (Japan, China) zijn minder happig nu hun eigen valuta onder druk staan. Ze moeten juist dollars verkopen om hun eigen munt op peil te kunnen houden.
Er kan ook iets anders breken dan inflatie
In het Verenigd Koninkrijk hebben we een paar weken geleden al kunnen zien wat er kan gebeuren wanneer de rente op staatsleningen in heel korte tijd te hard oploopt.
De verwachting is dan ook dat er op een bepaald moment een soort natuurlijke grens ontstaat waar de centrale banken tegen aan zullen lopen. Meer renteverhogingen kan het financiële stelsel dan niet meer dragen, anders breekt er iets en volgt er een systeemcrisis. Dat laatste is van een andere orde dan een milde recessie.
De Fed en de andere centrale bankiers zijn dan ook niet te benijden. Wanneer het hun taak was alleen maar de rente te verhogen tot de inflatie breekt zou het nog redelijk overzichtelijk zijn. Maar zoals gezegd kan er gedurende dat proces ook wat anders breken dan de inflatie.
Dat zou betekenen dat de Fed te veel op de monetaire rem heeft getrapt. En dan zal ongetwijfeld de Fed-put, die nu nog heel diep onder in de la ligt, weer tevoorschijn gehaald moeten worden.
Vooralsnog lijkt de Fed de nodige ruimte te hebben het huidige beleid nog even door te zetten. Maar wellicht ontstaat er na de volgende twee renteverhogingen een pauzemoment.
Een iets gunstiger inflatie- en renteklimaat is wel nodig om de rust op de beurzen weer enigszins terug te brengen. Tot die tijd kunnen beleggers het beste kiezen voor solide beleggingen. Aandelen van sterke ondernemingen, met pricing power, blijven favoriet.
Beleggers in kwaliteitsaandelen doen het nog het best
Het mag passief klinken, maar beleggers die gewoon blijven zitten in hun kwaliteitsaandelen doen het in het huidige klimaat met een wereldwijd gespreide portefeuille nog het best. Want andere vluchthavens (edelmetalen, hedgefondsen, private equity, vastgoed) doen het juist nu men outperformance zou verwachten minder goed dan een wereldwijd gespreide aandelenportefeuille.
Het zal waarschijnlijk een moeizame beurs blijven tot de centrale bankiers het sein veilig geven. Hopelijk schatten ze de situatie wel beter in dan in de jaren zeventig, toen ze te vroeg waren met de pauzeknop indrukken, waardoor ze later alsnog zwaar op de rem moesten trappen.
Martine Hafkamp is algemeen directeur van Fintessa Vermogensbeheer. Fintessa is een zelfstandig, onafhankelijk en gespecialiseerd vermogensbeheerkantoor uit Baarn, en tweevoudig winnaar van de Gouden Stier.
Deze publicatie is samengesteld door Fintessa B.V. De in deze publicatie vermelde gegevens zijn ontleend aan door Fintessa B.V. betrouwbaar geachte bronnen en publiekelijk bekende informatie. Deze publicatie bevat beleggingsaanbevelingen, maar geen beleggingsadvies noch een aanbieding of uitnodiging tot koop of verkoop van enig financieel instrument. Voor de juistheid en volledigheid van de genoemde feiten, gegevens, meningen, verwachtingen en uitkomsten daarvan kan Fintessa B.V. niet instaan.
Fintessa B.V. is een beleggingsonderneming en beschikt over een vergunning op grond van de Wet financieel toezicht. Fintessa B.V. staat onder toezicht van de Autoriteit Financiële Markten en De Nederlandsche Bank. Voor de uitgebreide Disclaimer verwijzen wij naar onze website www.fintessa.nl.
Meld u aan voor de Belegger.nl dagelijkse nieuwsbrief
en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op de beurs!