Goed artikel heer Tak. Ik weet er ook nog een paar:
1- overdreven geloof in modellen. Veel vreemde derivaten en beleggingsstrategieën zijn zuiver en alleen gewaardeerd en gebaseerd op modellen. Dat gaat goed totdat het fout gaat (zie LTCM). De modellen zullen op zich wel kloppen, de vraag is of ze de werkelijkheid beschrijven. En dan nog is de werkelijkheid altijd complexer dan de modellen. Het hele zwarte zwanen verhaal toont vooral aan dat veel modellen op verkeerde statistische vooronderstellingen zijn gebaseerd. Veel (misschien wel de meeste) economische verschijnselen zijn simpelweg niet Gaussisch verdeeld. Modellen die wel op een Gaussische verdeling zijn gebaseerd kunnen bij het vuilnis.
2- overdreven geloof in "supertalenten". Er is een enorm geloof, naar mijn mening ongefundeerd, dat een handjevol supertalenten een bank of een hedge fund kunnen maken en breken. Daar komen ook die overdreven bonussen vandaan. En vervolgens wil de subtop dat ook en zo krijgen steeds meer mensen hoge bonussen. Er zijn zeker supertalenten, maar hun invloed wordt denk ik schromelijk overschat.
3- rating bureaus worden betaald door de uitgevers van obligaties, niet door de kopers. Dat is hetzelfde als literatuurcritici die door de uitgevers betaald worden: niet geloofwaardig. Er zou een mechanisme moeten worden bedacht waardoor de rating bureaus betaald worden door de partij de belang heeft bij betrouwbare beoordelingen: de kopers van de obligaties.
4- overdreven focus op groei. Voor een Amerikaanse of Europese bank is het lastig te groeien. Iedereen die een beetje geld heeft, heeft al een credit card, een lening, een hypotheek en een beleggingsfonds. De bevolking groeit niet hard. Wil je dan toch groei tonen, dan kan dat alleen in het buitenland of door rare dingen te doen. Van bedrijven in niet-groei sectoren moet je niet groei gaan eisen.
5- overdreven focus op rendement op eigen vermogen. Dit stimuleert het overmatig gebruik van vreemd vermogen. Zo'n beetje iedere dag stond er wel een "breaking views" stukje in de krant dat bedrijf x opgesplitst moest worden en bedrijf y te veel eigen vermogen had. Het "scherp aan de wind zeilen" zou ontmoedigd moeten worden.
En natuurlijk hebben toezichthouders gefaald.
Het verstrekken van hypotheken aan niet-kredietwaardige mensen is door Clinton ingevoerd (community reinvestment act). Fanny Mae en Freddy Mac moesten verplicht hypotheken geven aan armen. Daar Bush de schuld van geven is niet eerlijk. Commerciële banken zijn hier mee begonnen toen de VS uit de dot-com crisis kwamen. De werkloosheid daalde hard en hypotheken verstrekken aan mensen die nog geen baan hadden, maar wel goede vooruitzichten, was een slimme manier om marktaandeel te winnen. Door de concurrentie zijn de voorwaarden (goede vooruitzichten) uit beeld geraakt en is de zaak uit de hand gelopen. Je kunt de Bush regering in deze hooguit verwijten niet erg alert te zijn geweest en daar staan ze zeker niet alleen in.