Trouwens, ook Peter Praet, chief economist van de ECB, is in hetzelfde bedje ziek. ECB als lender of last resort - dat punt is ok - maar dan wel in ruil voor austerity measures in de Lidstaten. Europese Commissie doet dan begrotingscontroles en je kan op het matje indien je 'het te bont maakt' (vanuit hun visie dan, vanuit de visie van standard macro-economics doe je gewoon hetgeen vereist is, nog steeds veel te weinig eigenlijk namelijk budgettaire stimulus geven wanneer zero rates niet voldoende zijn).
Gelukkig trekken een aantal Staten er zich steeds minder van aan en op dat vlak ook (tenminste in eerste instantie) goed dat de UK eruit is, want daar is men ook nog niet van het gezwel verlost. Ik zeg in eerste instantie, omdat de UK een land is dat zich nogal wel eens snel durft aanpassen en waarschijnlijk binnen afzienbare tijd ook de fiscal tightening zal vaarwel zeggen. Wannneer? Onmogelijk te zeggen...
Zolang deze austerity doctrine (in de vs thans veel minder aanwezig) in Europa als een kanker blijft rondwaren, zal de economie niet floreren. En quasi elke paragraaf van Krugman in voormeld artikel is een pareltje. Het heeft haast geen zin om te beginnen quoten want dan heb ik de hele tekst opnieuw neergezet.
Ik denk dat de hoop uit Frankrijk moet komen...paradoxaal genoeg...(staat los van de structurelre problemen die er daar zijn, Krugman houdt overigens geen betoog voor het ondermoffelen van deze structurele hervormingen, zoals tegenstanders hem soms willen aanwrijven).
Los van de bankencrisis zelf (dat is een ander verhaal, waar ook veel over te zeggen is), had de hele aftermath zoveel makkelijker kunnen en moeten verlopen, met reeds geruime tijd terug sterke groei in plaats van dat balanceren rond de nullijn.