Koffiekamer « Terug naar discussie overzicht

quote:

gerrit 69 schreef op 11 september 2014 17:47:

(...)
Plotseling was alles teveel en was ook zijn levenslust verdwenen.
Daarom ben ik dit draadje ook gestart omdat het probleem veel meer voorkomt in onze maatschappij.

quote:

marique schreef op 11 september 2014 19:22:

[...]
Ik herken dit. Niet bij mezelf, gelukkig en afkloppen, maar wel van meerdere mensen in mijn omgeving. Behalve dodelijk vermoeid zijn getroffenen vaak stomverbaasd dat juist hùn dat is overkomen.

De weg naar herstel duurt minimaal een jaar. Meestal veel langer. En dan komt het pas ... privé en werk moet anders worden opgepakt en ingericht dan in het verleden. Dat is vaak een worsteling met de eigen persoonlijkheid. Ga er maar aan staan als je voorheen overactief was en dacht dat je alles aan kon, om nu ineens wat kalmer aan te gaan doen.

Ben het met je eens, @gerrit69, dat hier sprake is van een zwaar onderschat probleem. Wie zijn been breekt, wordt met hartelijke aandacht bejegend en krijgt schouderklopjes na herstel. Wie een burn out heeft wordt gemeden als een melaatse en na herstel met achterdocht bekeken.

quote:

roanna smits schreef op 11 september 2014 20:05:

Sporten helpt ook zodat er weer Endorfinen word aangemaakt .Een gezond lichaam scheelt al een heleboel .

Geld problemen zijn ook een boosdoener ,en daar kan men zich ook tegen bewapenen ,echter vele en vele hebben dat niet gedaan en zitten nu in de problemen .

quote:

marique schreef op 11 september 2014 19:22:

[...]
Ik herken dit. Niet bij mezelf, gelukkig en afkloppen, maar wel van meerdere mensen in mijn omgeving. Behalve dodelijk vermoeid zijn getroffenen vaak stomverbaasd dat juist hùn dat is overkomen.

De weg naar herstel duurt minimaal een jaar. Meestal veel langer. En dan komt het pas ... privé en werk moet anders worden opgepakt en ingericht dan in het verleden. Dat is vaak een worsteling met de eigen persoonlijkheid. Ga er maar aan staan als je voorheen overactief was en dacht dat je alles aan kon, om nu ineens wat kalmer aan te gaan doen.

Ben het met je eens, @gerrit69, dat hier sprake is van een zwaar onderschat probleem. Wie zijn been breekt, wordt met hartelijke aandacht bejegend en krijgt schouderklopjes na herstel. Wie een burn out heeft wordt gemeden als een melaatse en na herstel met achterdocht bekeken.

quote:

haas schreef op 12 september 2014 12:07:

Gelezen: Overload aan info !
mijn buurmeisje heeft 800 FB kennissen:
wie haar buren zijn en hoe het daarmee gaat weet ze niet eens:)

quote:

Turnpike schreef op 12 september 2014 13:14:

[...]

Een burn-out krijg je niet van de ene op de andere dag.

Voordat je een burn-out krijgt, heb je al veel signalen ontvangen dat er iets niet goed is.

De kunst is om ze te herkennen (zelfreflectie) en je moet het lef hebben om er op te reageren.

Dus in plaats van je leven pas omgooien als de burn-out een feit is, moet je het niet zo ver laten komen en eerder reageren.

Ik denk dat elke burn-out te voorkomen is.

quote:

invoorentegenspoed schreef op 12 september 2014 16:36:

[...]

dat is wat kort door de bocht;

als elke burn-out te wijten was door eigen toedoen, maar dat gaat niet altijd op.

Wie aan sporten doet kan niet altijd een blessure voorkomen,

wie gezond eet (of denkt te eten) kan evengoed ziek worden,

wie op tijd naar bed gaat, hoeft niet persé voldoende rust te krijgen,

wie zorgt voor goed hang en sluitwerk, voorkomt daarmee niet 100% dat er ingebroken wordt....

in beleggerstermen: wie putjes koopt is ook niet 100% gedekt tegen verlies...

Als mensen elkaar willens en wetens het leven zuur maken, dan is een burn-out niet altijd te voorkomen. Ieder heeft een eigen mate van incasseringsvermogen en natuurlijk speelt ook de mindset een belangrijke rol. Maar te voorkomen is het niet altijd!

Ik denk dat van veel mensen, m.n. in hun werk, het uiterste gevraagd wordt. Je kan best een tijdje pieken, maar als je lichaam én geest je inseinen dat het rustiger aan moet, dan kan het zijn dat je baas er heel anders over denkt...met alle mogelijke consequenties van dien. Natuurlijk kan je overal overheen stappen of ontwijken, maar daarmee maak je kans ook niet meer serieus genomen of geaccepteerd te worden.

Ik denk ook dat de hoeveelheid prikkels groot is die mensen te verduren krijgen. Vele prikkels kunnen subtiel zijn (reclames!), of geheel onbewust (geen kennis/weet hebben van wat bepaalde prikkels met je kunnen doen).

Je kan het gestel hebben om 100jaar te worden, maar als je door een auto geschept wordt dan kan het leven sneller eindigen dan waar je op ingesteld waren...zo kan het ook vergaan met een burn-out; net zoals je even 1 seconde niet oplet met oversteken.

quote:

Turnpike schreef op 12 september 2014 16:59:

[...]

Ik zeg niet dat een burn-out altijd door eigen toedoen ontstaat.

Wat ik wel zeg is dat je zelf altijd de mogelijkheid hebt een burn-out te ontlopen.

Ingrijpen moet je altijd, daar ontkom je niet aan. Het is veel beter om vroeg in te grijpen. Als je pas ingrijpt als de burn-out al een feit is, is het zoveel moeilijker.

Waarmee ik dus niet zeg dat ingrijpen makkelijk is. Er is lef voor nodig en veel zelfreflectie. Maar als je dat op eigen initiatief doet, en niet als de wal het schip moet keren bij een volle burn-out, is het zoveel beter voor alles en iedereen.

quote:

invoorentegenspoed schreef op 12 september 2014 17:19:

[...]

met 'door eigen toedoen' reken ik ook het onvermogen om een burn-out te ontlopen.

Zelf-reflectie is heel belangrijk, nog voordat lef om de hoek komt kijken (sommige mensen kennen de oorzaak, maar durven niet de stappen te ondernemen om het te ontlopen door bijv. van baan veranderen)...dat op zich kan de stress en burn-out ook nog eens versterken!

Daarbij, wat iemand nog nooit eerder heeft ervaren is dan ook lastig om te herkennen voordat de issue te groot wordt.

Anderzijds: werkgevers kunnen soms willens en wetens die stress vergroten door werknemers weg te pesten...of banken kunnen soms tot actie overgaan nog voor een debiteur kans heeft gezien het probleem zelf op te lossen (bijv. snelle executie), of consumenten worden door sublieme marketing tot aankopen aangezet waarbij die aandrang sterker is dan zij beseffen en kunnen weerstaan (daar zijn hele legers marketeers subtiel mee bezig).
M.b.t. social media kan er een sterke sociale druk bestaan, niet meedoen is buitengesloten voelen/worden...kijk alleen al naar het bedrijfsleven dat vaak van zichzelf vind dat het mee moet doen met social media....daarbij kan de stress ontstaan dat die social media vooral positief moet blijven (op individueel niveau moeilijk meetbaar, maar dit kan ook weer terug slaan op werknemers).