Man van het jaar
Uitgegeven: 20 december 2007 09:03
Laatst gewijzigd: 20 december 2007 09:04
Dat moet fantastisch nieuws zijn voor de nabestaanden van journaliste Anna Politkovskaja en ex-KGB kolonel Aleksandr Litvinenko, dat Time magazine Poetin heeft gekozen tot man van het jaar. Door Nico Dijkshoorn.
Volgens Time heeft hij Rusland weer een identiteit gegeven. Rusland was namelijk bijna mislukt in 2000. Er dreigde even vrijheid van meningsuiting en een vrije economie. Poetin heeft in krap 7 jaar tijd Rusland weer op de kaart gezet. Rusland, waar je ouderwets wordt doodgeslagen als je zes verstandige zinnen schrijft.
Ik miste het ook wel een beetje. Het had gewoon iets, die gruwelverhalen uit de Koude Oorlog. Wij, in het Vrije Westen, trokken zestien panty's over elkaar aan en dan wist je: in Moskou staan er 14.000 vrouwen in de rij voor één tweedehands panty. Dan voelde je je beter. Met kerst at je prettiger als je wist dat ze daar met zijn allen een rauwe schapenmaag op zaten te vreten.
Sonic Youth
Rusland maakte mij gelukkiger. Je kocht een CD van Sonic Youth en dan zag je ´s avonds, op het journaal, een miljoen Russen helemaal los gaan tijdens een concert van Opa McCartney. Waarmee wat mij betreft weer eens is bewezen dat er geen god bestaat, want die had eerst Ringo laten sterven en niet John en George.
Poetin, en dat moeten we hem nageven, heeft er in korte tijd weer een ouderwetse heilstaat van gemaakt. Wees eerlijk, een Rusland waar opeens alles mag, dat is, hoe zeg ik dat netjes, zo ongezellig. Dat is het woord. Ongezellig. Wat een prachtige literatuur heeft communistisch Rusland ons niet opgeleverd. Het is bewezen: met een sigaret op je rug of met een waterslang in je kont schrijf je als dissident je beste werk. Dat heeft Poetin allemaal goed gezien. Terecht dat Times magazine dat beloont.
Chodorkovski
Rusland is weer ouderwets dictatoriaal, maar toch met een lekker moderne touch. Een hippe variant op het Stalinistisch bewind. En er wordt nu ook duidelijker gecommuniceerd. Wie Poetin bedreigt verdwijnt. Makkelijker kan hij het niet maken. Eerst verdween oliebaron Michail Chodorkovski. Die kon na een voorzichtige knipoog naar de Russische politiek meteen 9 jaar vanuit een kooi richting toendra gaan zitten loeren.
Journaliste Anna Politkovskaja, die een serie kritische artikelen schreef over Poetin, is op Oud Russische wijze uit de weg geruimd. Een beetje ordinair zelfs, gewoon met een kogel. Gelukkig werd dat weer helemaal goed gemaakt met de polonium moord op Aleksandr Litvinenko.
Dat was ouderwets smullen en griezelen. In Londen!! Met spionnen!! Je houdt wel je hart vast dat Paul Verhoeven er weer een kutfilm over gaat maken, met Rutger Hauer als een met polonium verrijkte slecht Engels sprekende cyborg.
Gloeilamp
Voor de liefhebbers heeft het iets moois. Niet, zoals de VS, op goed geluk napalm door een dorp heen donderen en niet een land binnenvallen omdat ze een alternatief voor de gloeilamp proberen uit te vinden, nee, op ambachtelijke wijze iemand vergiftigen. Ga er aan staan, al dat polonium op een feestelijke manier in een sushi verwerken. Dan ben je een vakman. Terecht dat Time dat beloont.
Poetin zal Rusland de 21e eeuw binnen loodsen. Over een paar jaar zal men net als in het Vrije Westen met de iPhone en een roze chiwawa binnen handbereik de wekelijkse afspraak maken om de anus te laten bleken. Nu lopen ze daar allemaal nog heel ouderwets met een donkere anus in de rondte. Dat is Poetin zijn volgende doel.
Geen witte kerst maar een witte anus voor iedere Rus. Bij Aleksandr Litvinenko en Anna Politkovskaja is dat in ieder geval goed gelukt.
(c) NU.nl/Nico Dijkshoorn