Het lijkt verdomme anno begin juni 2008 of de godvergeten ruiters van de apocalypse baantjes aan het trekken zijn over planeet aarde. Kredietcrisis, voedselcrisis, oliecrisis, frisse oorlogen. Is dit dan echt het einde? Zijn we echt aan het einde van onze ongekende welvaartsgroei gekomen? De gemiddelde automobilist die maandagmorgen zijn tank volgooit zou haast denken van wel. Maar wacht even. Voordat we achter al het geroepetoeter van crisis op crisis gaan aanlopen, laten we nog even naar de feiten kijken. Want iets klopt er niet aan het plaatje. Iets klopt absoluut niet. Als dit jaar recordoorgsten worden gehaald, meer olie dan ooit aan het aardoppervlakte wordt gebracht en de prognoses voor de economische groei in Europa goed zijn…..waarom betalen we opeens zoveel en creperen de minderbedeelden, letterlijk, op deze wereld? Simpel: er worden mensen afgemaakt, en u betaalt, voor de wereldwijde financiële maffia die een beetje in de problemen zit.
Het is allemaal de schuld van China (en in mindere mate India). Chinezen eten meer, en hebben meer benzine nodig en omdat die Chinezen met nogal veel zijn, is er minder voor ons. Gevolg: duurder voedsel en dure olie.
Dat is de Mickey Mouse versie van de huidige voedsel- en oliecrisis. Het klinkt allemaal logisch maar stinkt erger dan een dooie rat achter de koelkast van je lokale Chinees.
Wie tot drie kan tellen zal ten eerste verbaast zijn over de wel erg plotselinge aard van de problemen. Opeens was het daar: dure rijst, oplopende graanprijzen en de sluipende gang van olie richting de 130$ per barrel (117 liter). Om dergelijke prijssprongen te maken moet er wel erg veel landbouwgrond binnen een jaar zijn omgezet in biobrandstofbouw, veel misoogsten en een gigantisch sprong in vraag hebben plaatsgevonden.
En dat is nu juist niet het geval.
Ten aanzien van de olieprijs wordt opeens het fenomeen „peak-oil“ uit de kast getrokken. De olieproductie kan de vraag naar olie niet meer aan en daarom zal de olie voortaan duur worden betaald. Hoewel het positief is dat de MSM opeens ook wakker is geworden voor dit bijzonder grote probleem, komt de huidige prijssprong juist niet overeen met de „peakoiltheorie“ van Hubbert. Volgens M. King Hubbert, oud Shell medewerker en grondlegger van de peak-theorie, zal namelijk zodra de „peak“ is bereikt vraag en productie op een zogenaamd „plateau“ terecht komen. De afname van olieproductie ten opzichte van de vraag is een geleidelijk proces tot het punt dat de wereldwijde oliebronnen echt uitgeput beginnen te raken. Dan is het keihard het ravijn in.
Herhaling: de huidige prijsexplosie komt dus niet overeen met „peak-oil“.
De tweede abnormaliteit als gevolg van de sprong in de olieprijs: de financiële markten blijken compleet ongevoelig. Hoewel begin dit jaar de markten een flinke correctie te verwerken kregen door de kredietcrisis lijkt nu de weg naar boven wederom te zijn gevonden. Vreemd, aangezien de prijs van olie altijd gekoppeld wordt aan economische groei en een hoge olieprijs wijst op een afname van economische activiteit. Dat niet alleen, de hoge olieprijs, naast de kredietcrisis, zou de economische motor op deze planeet, de Verenigde Staten, in erg diepe problemen kunnen brengen. De VS zijn voor een substantieel deel afhankelijk van energieimporten en souperen zo een flink deel van hun handelsbalans op.
Waar komt dit vertrouwen dan vandaan? Is de „kredietcrisis“ dan bezworen? Ja en nee. Voor het antwoord op deze vraag moeten we kijken naar de Centrale Banken.
De ECB en de Amerikaanse Fed besloten begin mei samen met de Zwitsere Centrale bank een kleine 82 miljard $ extra in het banksysteem te pompen. Daarnaast verlaagde de Fed een aantal malen de marktrente voor de dollar. Wat de Fed deed was niets minder dan haar eigen munt „vermoorden“, of beter gezegd, de intrinsieke waarde voor de houders van haar munt. Inflatie dus. Dollarinflatie. En commodities (graan, aardappelen, olie, goud), alles wordt genomineerd (oke, aardappelen niet) in dollars. Deze waardeval van de dollar is weer teruggekoppeld naar de prijs van deze goederen. Wat we dus zien is niet een prijsexplosie ten gevolge van schaarste, wat we zien is een prijsexplosie ten gevolge van inflatie. Het is dus niet verwonderlijk dat OPEC niet meer olie wil pompen; de waarde van diezelfde olie neemt in dollars namelijk schikbarend af.
En dan die 82$ miljard. Wat zullen banken die verschrikkelijk veel verlies hebben geleden in de hypotheekmarkt en alles derivaten daaromheen met hun vers geleende geld doen? Hoe worden de gaten op de balans weer gevuld?
Financieel onderzoeksjournalist [url=http://www.informationclearinghouse.info/article20011.htmMike Whitney[/url] denkt het antwoord te hebben: speculatie in de commodities. Terwijl de ECB en de Fed miljarden aan verse tegoeden de markt in rammen, slaan de “leners” toe in olie- en voedselmarkten en pompen die prijs (en winst) omhoog. Er stroomt verdomd veel geld naar oliefutures toe op dit moment. Het enge: dit lijkt ook te worden onderschreven. Er wordt dus keihard geld verdiend aan het kapot maken van wereldwijde koopkracht. De truc is compleet, nu mag u linksom gaan betalen voor de „kredietcrisis“.
Als Bush,de Wereldbank, IMF (en opeens gm-crops het antwoord op alle problemen worden) en de VN opeens zich altruïstisch gaan gedragen, komt altijd dat vleugje dooie rat weer achter de koelkast vandaan. Maar goed, morgen staan we allemaal gewoon weer bij de pomp en tikken we die 1.60 of wat het zal zijn gretig af. Het gelach vanuit Wallstreet is via de City op het Damrak te horen.