De beurs is sentiment....niet in overeenstemming met de reële onderliggende waarde op dit moment.
Er liggen prachtige koopjes....
De beurs is niet de jury
12-10-2008 | Gepubliceerd 16:26
12-10-2008 | Laatst bijgewerkt 20:00
De noodplannen werken niet, want de beurskoersen blijven dalen. Een absurde conclusie. Alsof beleggers verstand hebben van crisisbestrijding. Aandelenkoersen zeggen op dit moment niets.
De historici zullen zich er later over verbazen. In de week dat de wereld alles op alles zette om de banken te redden, en nog nooit vertoonde maatregelen aankondigde, daalde de beurzen met 20 tot 25 procent.
Op maandag neemt het Amerikaanse congres het langverwachte reddingsplan van 700 miljard dollar aan. Diezelfde dag storten wereldwijd de koersen in. De AEX verliest 9,1 procent.
Dinsdag is rustig. Er worden geen reddingsplannen aangekondigd en op de Amsterdamse beurs gaat de hoofdindex slechts een procent omlaag.
Op woensdag weer vuurwerk. Zes centrale banen komen met een unieke, gecoördineerde renteverlaging. De Britse regering presenteert een omvangrijk reddingsplan. De AEX stort met 7,7 procent omlaag
Op donderdag: overdag geen nieuwe reddingspogingen en een bescheiden verlies voor de index van 1,3 procent. Op donderdagavond kondigt Wouter Bos het Nederlandse reddingsplan aan. De volgende dag verliest de AEX 8,5 procent.
Reddingsplan is beurskrach. Zo zou je de redeloze beursweek kunnen samenvatten.
De media stonden direct klaar met hun conclusie: de noodmaatregelen helpen niet.
Zo opende de Volkskrant donderdagochtend, na de renteverlagingen en het Britse noodplan, met de alleszeggende kop: ‘Unieke reddingsactie heeft nul effect’.
Verderop in het artikel schrijft de krant: ‘Met de renteverlaging hoopten de centrale banken die geldstromen weer op gang te brengen. De negatieve beursreactie indiceert dat die opzet niet is geslaagd.’
Waanzin. De beurs is geen rationele scherprechter die oordeelt over nut en impact van de reddingsplannen. Integendeel: als tijdens een financiële crisis ergens de irrationaliteit, het kuddegedrag en de paniek overheerst, dan is het wel op de beurs.
Natuurlijk, in rustige tijden zijn koersbewegingen een aardige indicator voor toekomstige bedrijfswinsten en het algemene economische klimaat.
Maar niet in crisistijd. Beleggers en speculanten zijn geen genieën die van iedere noodmaatregel direct doorzien wat de effecten zijn op de overlevingskans van banken en het vertrouwen op de geldmarkt.
Waarom zouden ze ook? In onzekere tijden, als de beurskoersen totaal willekeurige sprongen lijken te maken, proberen ze slechts te voorspellen wat andere beleggers van de plannen zullen vinden. Wie dat als eerste juist voorspelt, maakt de meeste winst – of het minste verlies.
De beurs was de afgelopen week dus voornamelijk met zichzelf bezig. Met reageren op beleggers, die weer reageerden op andere beleggers. Et cetera. Een weloverwogen oordeel over de reddingspogingen van overheden? Daar hadden de handelaren echt geen tijd voor.
Er is nog een reden waarom de beurskoers een slechte indicator was van de kwaliteit van de noodplannen. De belangen van de economie en de beurs lopen niet synchroon. Veel reddingsacties gaan ten kosten van de aandeelhouder.
Voor bijvoorbeeld de Britse en Nederlandse miljardensteun aan het bankwezen, vragen de overheden aandelen terug. De banken worden gered, maar het aandelenkapitaal verwatert. Dat is voor iedereen goed nieuws, behalve voor de aandeelhouders van de banken.
Mathijs Bouman