Na 2003 (en Versatel)was ik financieel onafhankelijk, kon ik gaan wonen waar ik zin had en kon ik me bezig gaan houden met economie en politiek. Politiek is altijd een grote passie van me gewest. Vanaf de eerste dag dat ik zelfstandig woonde lag bij mij de Volkskrant in de brievenbus, tot de dag van emigratie. Dan moet je niet denken dat ik links was helemaal . Ik heb eigenlijk altijd CDA gestemd.
Toen ik nog in Nederland woonde, stuurde ik wel eens politiek getinte meningen naar Intermediair en de Volkskrant.
Met name wanneer ik vond dat politieke voornemens erg ondoordacht waren.
Over het besluit om de verplichte bijtelling bij lease auto's af te schaffen (zou imo tot grove misbruik gaan leiden.. bovendien vond ik het ook gewoon onrechtvaardig t.o.v. normale beroeps pendelaars.).
En toen ik horde over het voornemen een Persoons Gebonden Budget in de gezondheidszorg in te voeren (weliswaar een mooi ideëel streven), heb ik toch meteen aan de bel getrokken met een ingezonden brief.
Ik was ervan overtuigd er vanwege foute prikkels te veel geld van anderen verspild zou gaan worden (misbruik) terwijl het vooral prioriteit moest zijn de kosten van de gezondheidszorg te beheersen.
Echter toen Pim Fortuyn vermoord werd (ik was ook groot aanhanger van zijn economische opvattingen), heb ik voor het eerst sinds misschien wel 20 jaar gewoon zitten janken, mijn tranen de vrije loop gelaten. We zijn bij de begrafenis geweest, we hebben bloemen gelegd.
Ik maakte me in die tijd al grote zorgen over de omvang van de immigratie vanuit niet-westerse culturen in Nederland in Europa.
Ik schreef daarom op IEX eens een fictieve stamboom uit van Mohammed en Fatima.
En, ook zo vaak op IEX door mij gethematiseerd : voor de oude eerste landen komt de welvaart onder druk wanneer je de uit de globalisering voortvloeide concurrentiedruk zelf niet meer aankan.
Ik heb op IEX in dat opzicht diverse keren het risico beschreven in het gegeven dat een Chinese ingenieur, waarvan de totale loonkosten (toen ik dat voor het eerst schreef) niet eens hoger lagen dan alleen de zorgkosten die een Nederlandse industriële werkgever voor haar ingenieur moet compenseren.
Maar politici als Kok dachten dat naarmate er hier vooral meer in de onderwijsbegroting gepompt werd, het dan vanzelf goed zou komen.
Over een (her)inrichting van het onderwijs meer naar vroegere structuren en ook met veel minder “managers” werd niet gedacht.
Het altijd (populistisch) naar extra of betere voorzieningen streven, zodra het geld daarvoor beschikbaar is, en vooral wanneer er vanwege bubbles buitengewoon gunstige omstandigheden zijn, holt op de lange termijn als vanzelf de kracht van je economie en het vermogen tot het scheppen van welvaart uit. Verstandig beleid, daarentegen is voor mij om elk gevaar tot bubbles vanwege hun enorme structuur verstorende effecten op de lange termijn, tijdig te signaleren en in te dammen. Ook omdat je dan wel gedwongen bent als overheid zuinig met je centjes om te gaan.
Vanwege dergelijke zorgen ben ik mijn Woningdraad begonnen, omdat het Nederlandse woningmarkt beleid, anders dan in Duitsland (daar was en is het altijd vooral het gericht op het betaalbaar houden voor de gewone man) vooral gebaseerd was op schaarstebeleid (veel liever te weinig bouwen dan royaal, te weinig vrij sector) wat heel erg te zeer prijsopdrijvend werkt.
Maar dus OOK weer vanuit de context dat je in een globaliserende economie als politicus op je TOTALE kostenplaatje MOET letten omdat je als land via je producerende sectoren in continue concurrentie bent.
Wanneer de kosten die je burgers voor de primaire levensbehoeften moeten maken, niet beheerst worden, vind ik dat zowel onrechtvaardig naar de burger als getuigen van economische onnozelheid.
Daar hebben de Jorritsmas, de Zalms en de Bloks (en zovelen meer) uiteraard een overvloed aan geëtaleerd.
Ik stemde op het CDA, maar als ik op internet mijn keuzes in een stemmeter aangaf, dan kwam ik altijd weer uit bij het SGP.
In Duitsland weet ik dat het rechts-conservatieve beleid van het CSU op de lange duur fantastisch voor alle burgers uitpakt. Daarom was ik ook altijd “vast” op de kansen voor China en Polen bijvoorbeeld.
Je heb in de politieke pragmatici nodig die twee stappen vooruit kunnen danken maar ook erg impopulaire maatregelen durven nemen zoals loonmatiging, zoals Lubber destijds, naar het oude credo ook Drees leefde er geloof ik nog naar: de kost gat voor de baat uit. Eerst vooral investeren en je sterker maken. Wanneer het de mensen door pragmatisch beleid heel goed gaat zijn zij in de regel graag ook bereid met wat minder democratie genoegen te nemen zoals in China.
Maar te bizar is dan weer dat Merkeliaans Duitsland zich met 80 miljoen inwoners accepteert dat in 300k inwoners of minder van dwergstaatjes een gelijk gewicht hebben als 82 miljoen Duitse burgers.
En dat zij in Duitsland zelf dan weer zich als een dictator ging opstellen, als het er omgaat zelf binnen haar eigen partij niet gedragen standpunten weet door te drukken.
Dat maakt ook steeds meer christelijk conservatieve burgers uit haar partij woedend.
In haar standpunten zo wonderlijk haaks haaks op Nederlandse VVD beleid.
Het rechts CSU in Duitsland is ook de meest sociale partij van Duitsland en hun enorme ontevredenheid met manier waarop Merkel zusterpartij CDU leidt, deel ik ook.
Dat ik voor Nederland op rechts in plaats van de VVD veel liever het CSU van Bayern zou zien, blijkt ook wel daaruit dat de stemmeter me altijd weer naar het SGP leidt.
Niet gek ook dat ik in het verleden zo vaak tegen het paarse beleid aangetrapt op IEX.
Dat ook veel te veel laat aan graaiend bestuurder in de semi overheids sectoren en in de financiële sector, die imo in hun maatschappelijke functie vooral ondersteunend en efficiënt georganiseerd boeten zijn niet vooral zakkenvullend, wat gezien de voor die sector vereist kennis ook erg onrechtvaardig is gezien de globalisering in haar economische effecten ook erg schadelijk is.
Daarom heb ik heel vaak ook lieden als Zalm en Wellink bekritiseerd.
En in Duitsland trap ik dan weer vooral tegen Merkel en Kraft. Allemaal verschillend politiek smaken. Ik denk dat ze falen Merkel met de aanpak van de Griekenland crisis, de eurocrisis en haar vluchtelingen politiek. Kraft (minister president in NRW waar ik woon, doet imo bij alles fout, en voor mij onbegrijpelijk desondanks een geliefd politica). Zo moet Erdogan veel harder aanpakken ook een Draghi enz. ze moet eindelijk eens ballen, maar veel liever ophoepelen. En het zou triest zin dat vanwege de blunder van Merkel bij het CDU in mijn Bundesland NRW (daar volgend jaar ook verkiezingen) opnieuw de SPD van Kraft de verkiezingen zou gaan winnen.
Ik hoop dat het qua beschikbare tijd nog voor de verkiezingen hier te realiseren is, dan wil ik het economische (wan)beleid van Kraft plausibel maken met heel grafieken en tabellen. Dat heb ik al besloten.