Het energie- en klimaatbeleid is sowieso een bron van aanhoudende gekte. Nederland heeft het beste gasnet ter wereld en heeft voor tien miljard euro een netwerk naar het buitenland aangelegd om altijd voldoende gas te hebben.
Maar wat doet Nederland? Nederland voert een gasverbod in voor woningen en gebouwen, eerst voor de nieuwbouw en inmiddels op nu nog bescheiden schaal ook al voor oudbouw. Als enige land ter wereld, want elders geldt aardgas als een probate brandstof om het klimaat te sparen. Terwijl Nederland begint om gas te verbieden en houtstook te subsidiëren. Je zou van minder gek worden.
Ook bijzonder: Nederland loopt in Europa en de rest van de wereld te roepen dat het klimaat voortvarender aangepakt moet worden. In Brussel heeft het kabinet daar ook succes mee. Nu moet er in heel de Europese Unie in 2030 zo mogelijk 55 procent minder broeikasgas worden uitgestoten dan dertig jaar geleden.
‘We gaan gewoon door met het wedstrijdje klimaatkoploper zijn’
Maar waarom drong Nederland daar eigenlijk op aan, in Brussel? Het staat nu al vast dat de Nederlandse taakstellingen voor 2020 niet worden gehaald, die van 2030 niet en vermoedelijk die voor 2050 evenmin. En toch dringt Nederland er op aan om de ambities te verhogen, terwijl we weten dat die onuitvoerbaar zijn?
Terwijl we met stikstof en pfas en Natura 2000 al niet kunnen voldoen aan Europese normen, gaan we gewoon door met het wedstrijdje klimaatkoploper zijn. Net zo lang tot er weer rechters zijn die het kabinet dat er dan zit dwingt om noodmaatregelen te nemen die het land plat leggen. Gek word je er van.
‘Meer overheidsuitgaven, hogere belastingen en een stagnerende koopkracht’
Bijna een halve eeuw lang – sinds de 1 procents maatregel van Wim Duisenberg in 1975 – heeft de Nederlandse overheid vrijwel steeds bezuinigd, om de staatsschuld terug te dringen en het begrotingstekort in te perken. Maar wat gebeurde er in 2019? Het kabinet besloot voor het eerst sinds mensenheugenis een ‘investeringsfonds’ van tientallen miljarden, wellicht 50 miljard euro in het leven te roepen. Het kabinet besloot de staatsschuld nu eens te verhogen. En niet uit noodzaak, maar omdat geld niets kost. Althans: de rente is praktisch nul. En dat is dan reden om schulden aan te gaan, de prudente lijn af te vallen en geld uit te geven. Onbegrijpelijk.
In datzelfde jaar 2019 groeiden de belastingen trouwens verder, tot bijna 40 procent van de nationale productie. Het zittende kabinet gaat door voor ‘rechts’ dan wel ‘centrumrechts’ en wordt geleid door de leider van een partij die steevast een kleinere staat, lagere belastingen en meer koopkracht belooft. Maar wat gebeurde er? Meer overheidsuitgaven, hogere belastingen en een stagnerende koopkracht.
En ondertussen staan operatiekamers en schoollokalen dicht en kun je nauwelijks aangifte doen bij een politiebureau. De kans dat de politie iets met de aangifte doet is trouwens verwaarloosbaar. Want de overheid is nu even met wat anders bezig. De overheid is even afgeleid. De overheid wil nu even klimaatkampioen worden.
Ondertussen is diezelfde overheid tot gek wordens toe bezig om Nederland ‘inclusief’ te maken en ‘diversiteit’ te bevorderen, met als eerste succes dat Zwarte Piet in een groot deel van het land al bijna verdwenen is, op de voet gevolgd door Sinterklaas die er ook geen zin meer in heeft als het zo moet.
Aan de gereformeerde Vrije Universiteit is Kerst ook al vervangen, namelijk door het Vrije Lichtjesfeest – een variant op een weinig gereformeerde en volkomen hindoeïstische traditie. Elders zijn in plaats van kerstbomen ‘winterbomen’ in de aanbieding.