Europese denktank: Geen economisch herstel, maar verwoestende monstergolven
Bankroet VS en Groot Brittannië bijna een feit - Banken hebben 'herstel' in scène gezet - 'Dodelijke zomer' zal uitlopen op chaos en ontreddering
'Vanuit verschillende richtingen komen drie verwoestende monstergolven op ons af, en geen enkel land zal er aan kunnen ontsnappen.'
Zoals de toonaangevende Europese denktank LEAP/E2020 al in oktober 2008 schreef, is het op de rand van de zomer van 2009 de grote centrale vraag geworden of de Verenigde Staten en Groot Brittannië nog wel in staat zijn om hun totaal uit de hand gelopen publieke schuldenlast te financieren. Volgens LEAP/E2020 staat het daarom werkelijk te gebeuren: aan het einde van deze zomer zullen zowel de VS als Groot Brittannië dit niet meer kunnen opbrengen, en failliet gaan. Daarnaast zegt de denktank ook, dat de berichten vanuit de media en de politiek over het verloop van de crisis en een spoedig herstel, absoluut niet kloppen, en juist doelbewuste misleiding zijn.
'In deze fase van de wereldwijde systeemcrisis ziet LEAP/E2020, in tegenstelling tot houding van de politiek en de media, geen economisch herstel na de zomer van 2009, noch in de 12 maanden daarna,' aldus de juni-editie van het Global Europa Anticipation Bulletin (nummer 36).
'Integendeel, omdat de oorzaken van de crisis nog steeds niet worden aangepakt, verwachten we in de zomer van 2009 het samenvallen van drie 'monstergolven' (lett. rogue waves = enorme oceaangolven van tot 30 meter hoog). Dan zal de ernst van de crisis pas goed duidelijk worden, en in september en oktober overal totale ontreddering veroorzaken.
Zoals bij het begin van de crisis zullen de verschillende regio's op de wereld niet op hetzelfde moment worden getroffen, en ook niet op dezelfde wijze. Toch zullen alle regio's aan het einde van de zomer te maken krijgen met een forse verslechtering van hun situatie.
De huidige ontwikkeling lijkt grote aantallen economische en financiële spelers op het verkeerde been te zetten, omdat zij besloten hebben om de media-campagne van 'euforisering' (het valselijk verspreiden van foutieve informatie over een aanstaand herstel) te geloven. Degenen die nu echter herstel beloven, zijn dezelfde mensen die een jaar geleden bij hoog en laag beweerden dat er absoluut geen reden tot zorg was, dat alles onder controle was, en er zeker geen grote crisis zou komen.
In onze abonnee-versie van het GEAB beschrijven we uitgebreid hoe deze drie 'monstergolven' samen zullen gaan, wat hun impact zal zijn, en geven we een aantal strategische adviezen om te voorkomen, dat u in de aanstaande dodelijke zomer zal worden weggevaagd.
LEAP/E2020 gelooft dat er in plaats van 'groene knopjes', die de internationale media, experts en politici die naar hen luisteren in de afgelopen twee maanden menen waar te nemen, juist een serie verwoestende golven van sociale en economische aard in de loop van de zomer zullen samenvallen. Deze golven zullen illustreren hoe diep de crisis eigenlijk is, en de aankondiging zijn van enorme internationale veranderingen aan het einde van de zomer, die zullen beginnen met het bankroet van de VS en Groot Brittannië.
De drie monstergolven zien er als volgt uit:
1. Een golf van massale werkeloosheid. Amerika, Europa, Azië, het Midden Oosten en Afrika zullen op drie verschillende momenten door deze golf getroffen worden.
2. Een golf van faillissementen: bedrijven, banken, individuen (huizen / hypotheken), staten, provincies, steden.
3. Een golf die bestaat uit een dodelijke crisis voor de Amerikaanse dollar, Amerikaanse staatsobligaties en het Bruto Nationale Inkomen, en de terugkeer van inflatie.
Deze drie monstergolven zijn extra gevaarlijk omdat ze niet gedurende slechts een korte periode vlak na elkaar optreden, maar gelijktijdig, asynchroon en niet-parallel zullen zijn. Hieruit volgt dat hun impact op het wereldwijde systeem de risico's voor de wereld benadrukt, omdat de golven uit verschillende richtingen, met verschillende snelheden en met verschillende sterkte op ons afstormen.
Internationale gemeenschap machteloos
Op dit moment is de enige zekerheid het feit dat het internationale systeem nog nooit zo zwak en machteloos is geweest om met een dergelijke situatie te kunnen omgaan. De tijdens de G20-top in Londen door het IMF en wereldwijde instellingen aangekondigde hervormingen zijn stil komen te liggen. De G8 is een zieltogend clubje geworden, waarvan het nut in toenemende mate betwijfeld wordt.
Daarnaast is het huidige Amerikaanse leiderschap slechts een schaduw van wat het ooit was, en is de VS vooral wanhopig op zoek naar kopers voor haar staatsobligaties. In dat opzicht is het illustrerend dat de Amerikaanse minister van Financiën, Timothy Geithner, recent door een zaal vol Chinese studenten werd uitgelachen, toen hij beweerde dat China kon blijven vertrouwen op de Amerikaanse dollar. De echo's van dit gelach zullen nog vele maanden door blijven klinken, want China ziet zichzelf absoluut niet gevangen door de dollar, en heeft waarschijnlijk alleen maar gespeeld dat het land 'naief' is.
Het wereldwijde monetaire systeem is uit elkaar aan het vallen. Met name Rusland en China stellen bereiden zich versneld voor op het post-Dollar tijdperk. Bedrijven voorzien geen verbetering van het handelsklimaat en ontslaan steeds meer werknemers. Een toenemend aantal landen wankelt onder het gewicht van hun verzamelde schuldenlast, die ontstaan is door het 'redden' van de banken (Nederland: al 246 miljard euro kwijt aan crisis), en krijgt aan het einde van de zomer te maken met chaotische toestanden.
Herstel in scène gezet, is een sprookje om burgers te misleiden
Als klap op de vuurpijl zullen de banken, nadat ze dankzij het in scène gezette 'herstel' van de laatste weken de naieve spaarders en burgers tot op de laatste cent hebben uitgeknepen, moeten toegeven dat ze nog steeds volkomen blut zijn.
Met name in de VS en Groot Brittannië was het, na de kolossale hoeveelheden gemeenschapsgeld die in 2008 en in het begin van 2009 enkel en alleen in de banken zijn gestoken, onverteerbaar voor het publiek geworden om in de afgelopen lente nóg meer geld in de banken te pompen. Maar het feit bleef dat de banken nog steeds met een lege kas zaten. Daarom werd het noodzakelijk geacht een sprookje te verzinnen, om de gemiddelde spaarder te overtuigen om zijn eigen geld in het financiële systeem te steken (of te houden).
Dit gebeurde door middel van het 'groene knopjes' verhaal, overgewaardeerde aandelenkoersen die op geen enkel economisch feit gebaseerd waren, en beloftes van een aanstaande terugbetaling van publieke fondsen. En het werkte; grote beleggers uit Aziatische en olieproducerende landen haalden hun geld van deze banken af, maar hier kwamen grote aantallen kleinere individuele beleggers voor terug, vol van (valse) hoop op herstel.
Maar zodra deze beleggers ontdekken dat de 'terugbetaling van publieke fondsen' slechts een druppeltje in de oceaan die de gemeenschap aan de banken heeft gegeven is (om hen te helpen om van hun waardeloos geworden financiële bezittingen af te komen), en dat -na op zijn hoogst drie of vier maanden- deze banken opnieuw op de rand van instorten staan, zullen ze zich machteloos realiseren, dat hun aandelen en beleggingen opnieuw helemaal niets waard zijn.