wo 07 mei 2014, 17:31 | 3 reacties
Eind van het vermaak nadert
Ron Boer
De personages in het verhaal verschillen, maar de strekking is hetzelfde: toen de rijke bankier/grootindustrieel van zijn chauffeur/schoenenpoetser de tip kreeg om aandelen te kopen, gaf hij diezelfde dag zijn effectenmakelaar nog de opdracht om alle aandelen te verkopen.
Dat was begin oktober 1929. De afloop kennen we, de les ook: als de kleine belegger zegt dat je vol in aandelen moet, is het bezit van de zaak het eind van het vermaak.
Geleend geld
Hetzelfde overkwam ons vandaag in een andere setting. Een cliënt gaf opdracht om zijn obligatieportefeuille over te boeken naar een andere bank, omdat hij daar op onderpand van die obligaties met geleend geld een mooie hefboom kon creëren. Beleggen met die hefboom bracht hij al een tijdje in praktijk en het had hem geen windeieren gelegd.
En ondanks dat zijn portefeuille naar eigen zeggen bij ons “ook mooie resultaten heeft laten zien, dit jaar al 8%!”, bleek zijn portefeuille bij de andere bank door de geplaatste hefboom het nog beter te doen.
Antenne
Het vertrek van een cliënt is natuurlijk altijd te betreuren, zeker als het een van de ‘antennes’ is die ons waarschuwen voor naderend onheil. Binnen ons klantenbestand zitten enkele cliënten die een goede indicator zijn voor omslagen in het sentiment. Zo heeft een van hen de opmerkelijke gave om precies op het verkeerde moment in- en uit te stappen. We zouden de man betalen om te blijven als hij zou overwegen te vertrekken.
De hefboombelegger stond bij ons bekend als iemand met een hogere risicoperceptie, of zoals hij dat zelf treffend uitdrukte ‘iemand met een hogere pijngrens’. Ik dank hem voor die uitdrukking omdat het goed omschrijft welke risico’s iemand bereid is te nemen. Van de andere kant is het een veeg teken als een rendement van 8% in vier maanden tijd nog niet genoeg is.
Signalen
Aan die risicobereidheid begint het zo langzamerhand te schorten. Daarop wijzen meerdere signalen. Als we bereid zijn om ‘hoog risico-obligaties’ te kopen met een rendement van 3,75% waar 6,75% op zijn plaats zou zijn, dan zit er wat scheef.
Als een spaarder ons belt met de mededeling dat zijn bank nog maar 1,1% rente op zijn spaarrekening vergoedt en hij overweegt om gebruik te maken van het geboden alternatief om je geld 10 jaar vast te zetten voor 2,8%, dan weten we dat mensen bezig zijn om beslissingen te nemen waar ze nog jarenlang spijt van zullen hebben.
Zoete broodjes
Als blijkt dat in de VS gestructureerde producten op basis van autofinancieringen (‘auto loan structures’– onthoud die term) momenteel als zoete broodjes over de toonbank gaan, dan heeft men kennelijk niks geleerd van de kredietcrisis die veroorzaakt werd door rommelhypotheken. En het zijn dezelfde beleggers als in 2007 – banken, pensioenfondsen – die deze producten massaal inslaan.
Als beleggers staatsleningen van de getroffen PIIGS-landen mijden als de pest wanneer er rendementen van tussen de 7,5% tot 25% te halen zijn om vier jaar na dato weer in te stappen als dat rendement gedaald is naar 2,5% voor Ierland, Italië en Spanje, 3% voor Portugal en 6% voor Griekenland, dan heeft de beroemde uitspraak van Keynes nog niet aan kracht ingeboet: "Het is beter voor je reputatie om conventioneel te falen dan om onconventioneel te slagen." Voor het behoud van je baan is het beter om massaal de mist in te gaan dan tegendraads succes te boeken.
Zwarte zwaan
In slaap gesust door geruststellende woorden van politici die stellen dat de crisis eindelijk achter ons ligt, is de risicoperceptie bij beleggers tot een dieptepunt gedaald. Dat merken we aan alle strapatsen van de laatste weken.
Mede door de hierboven genoemde verhalen staat ons vizier op scherp en zullen we de komende tijd maatregelen nemen om een reactie op te kunnen vangen. Die reactie op de markten zal er komen en zij zal zich aandienen als een Zwarte Zwaan. Vraag ons niet wat die zwaan is, maar als hij eraan komt zullen we hem herkennen en snel schakelen om de schade beperkt te houden.
-Zeer lezenswaardig.