rationeel schreef op 31 augustus 2021 21:03:
Waarom niet vijf of tien keer prikken?
LEON DE WINTER
Toen het Chinese virus opkwam, stelde het RIVM ons gerust. Dat hield het niet lang vol. Een ’intelligente’ lockdown werd bedacht. Die werkte niet. Daarna zouden volgens het RIVM vaccinaties de weg naar de verlossing inleiden. Achteraf moet je constateren dat het RIVM geen idee had. Het beleid van de overheid was erop gericht paniek te voorkomen. En dat werkte: de economie, de cultuur en de educatie werden middelen waarmee het sociale leven werd gereorganiseerd.
Mondmaskers deden hun intrede, net als anderhalve meters, en we begonnen tot dat moment anonieme wetenschappers te bewieroken die de indruk wekten, net als het RIVM, dat ze wisten waar ze het over hadden.
Het interessante van al die middelen is, zo weten we nu, dat ze niet lang hielpen. Wat wel grondig hielp, was de zomer van 2020. Er waren minder besmettingen, minder ziekenhuisopnames en minder doden dan nu, twee vaccinaties (ik ben met Astra’s verrijkt) en miljoenen besmettingen verder. Ons hele complexe bestaan werd gereduceerd tot mogelijke blootstelling aan een onzichtbaar maar dodelijk gevaar. De verschillen in kwetsbaarheid tussen individuen waren gerelateerd aan leeftijd en onderliggende ziekten, aan sociale status en etniciteit, maar die kwamen nauwelijks aan bod. Gezonde vijftig-minners werden onderworpen aan dezelfde beperkingen als zieke zeventigplussers.
Al vroeg stuitte ik op het werk van Amerikaanse hoogleraren die om een gedifferentieerde aanpak vroegen omdat de werkelijkheid van de bevolking gedifferentieerd was. Ik schreef er vaak over. De hoogleraren werden weggehoond. Er ontstond een monsterbond tussen overheden, internationale organisaties als de World Health Organization en een groot deel van de media. Als er ergens onverhoeds dissidente stemmen klonken, werden ze tot zwijgen gebracht.
Bizar verschijnsel
Het meest bizarre verschijnsel was misschien wel de onderdrukking van berichten over bestaande medicijnen die in een vroeg stadium, zo beweerden onderzoekers, het virus konden neutraliseren. Beproefde en veilige medicijnen als Ivermectine, die al decennia overal in de wereld werden voorgeschreven, werden plotseling door gezondheidsautoriteiten als levensgevaarlijk gediskwalificeerd. Wie in Nederland poogde die middelen voor te schrijven, riskeerde het einde van zijn artsenbestaan.
Ondertussen was er geen protocol om in de vroege fase de uitbraak van de ziekte af te zwakken. Wie positief testte, moest thuisblijven, paracetamol slikken, en bidden. Eerstelijns artsen en specialisten, die daarmee hun loopbaan en reputatie op het spel zetten, smeekten om toelating van ’off-label’ medicijnen – ik heb inmiddels over zeker tien medicijnen gelezen die lijken te helpen bij het voorkomen van ziekenhuisopname – maar overheden en media demoniseerden hen als gevaarlijke wappies. Verlossende vaccins kwamen eraan, en we moesten in volle gelatenheid daarop wachten. Het gebruik van bestaande medicijnen bleef verboden.
Grootste medische experiment
De vaccins, dat is nu duidelijk geworden, verliezen snel hun beschermende werking en voorkomen niet dat mensen opnieuw besmet raken en het virus gaan verspreiden. Hup, een derde shot erbij, een booster hebben we nodig, zeggen deskundigen in weerwil van wat ze zes maanden geleden zeiden. Waarom niet vier of vijf of tien? Niets daarvan is getest, we zijn onderdeel van het grootste medische experiment in de menselijke geschiedenis. En ondertussen blijkt de natuurlijke afweer van mensen die besmet zijn geweest en zijn hersteld onvergelijkbaar effectiever te zijn tegen herbesmetting dan de vaccins.
Het is voortdurend anders dan wat wordt beloofd of voorspeld. Als we terug willen naar een normale samenleving is het dus tijd om af te wijken van wat er aan middelen door de overheden is ingezet. Lockdowns werken niet, want als ze worden opgeheven keert het virus terug. Australië en Nieuw-Zeeland lijken op weg naar een eeuwigdurende lockdown met inhumane maatregelen; die landen zijn compleet onder huisarrest geplaatst. Maar het virus valt niet te elimineren. We moeten ermee leven.
Paardenmiddelen
Zoals sommige Amerikaanse specialisten hebben aangegeven: bescherm de risicogroepen, en laat de samenleving zo open mogelijk – met beperkingen, zeker, maar blijf van de paardenmiddelen af die lockdown en mondkapjes heten. Ik heb zorgen: over mijn eigen gevoeligheid voor het virus, en over het vermoeden dat we in een heropvoedingskamp zijn beland naar Chinees recept. Als dat zo is, gaat het niet meer om het bestrijden van een virus maar om het beperken van onze vrijheden en keuzes opdat we groener gaan leven; we moeten Moedertje Natuur beschermen. Om dat te bereiken moet je de bevolking angst aanjagen en in relatie tot gewenst of ongewenst gedrag belonen of straffen, dus moet je ook de stemmen onderdrukken die tot alternatieven oproepen – op tv en in de meeste media zijn ze afwezig, en op sociale media worden ze zoveel mogelijk gesmoord.
Nog meer lockdowns, opnieuw de sluiting van scholen en horeca en evenementen? Nee. We moeten inzetten op het optimale beschermen van risicogroepen. En nu blijkt dat vaccins onvoldoende beschermen: laat duizend bloemen bloeien en geef artsen de ruimte ’off-label’ medicijnen voor te schrijven. Want we dreigen, als ezels, voor de zoveelste keer dezelfde middelen in te zetten ook al zijn ze tot nu toe niet effectief genoeg. Dus moet het anders.